قوم نوح ع چنين درخواستى را از او كردند و گفتند اى نوح! چرا اين همه با ما سخن مى‌گويى و مجادله مى‌كنى؟ اگر راست مى‌گويى عذابى را كه به عنوان تهديد مى‌گويى زودتر بياور قالُوا يا نُوحُ قَدْ جادَلْتَنا فَأَكْثَرْتَ جِدالَنا فَأْتِنا بِما تَعِدُنا إِنْ كُنْتَ مِنَ الصَّادِقِينَ‌ (هود- 32) نظير اين تقاضا را قوم صالح نيز از او كردند (اعراف- 77).

و همچنين قوم عاد به پيامبرشان هود چنين پيشنهادى داشتند (اعراف- 70) از سوره اسراء نيز استفاده مى‌شود كه اين درخواست از پيامبر اسلام مكرر واقع شد، حتى گفتند ما به تو ايمان نمى‌آوريم مگر زمانى كه يكى از چند كار انجام دهى از جمله اينكه سنگهاى آسمانى را قطعه قطعه بر سر ما بيفكنى! (أَوْ تُسْقِطَ السَّماءَ كَما زَعَمْتَ عَلَيْنا كِسَفاً) (اسراء- 92).

اين درخواستهاى نامعقول يا به عنوان استهزاء و مسخره كردن صورت مى‌گرفته و يا به راستى به عنوان طلب اعجاز و در هر دو صورت كار احمقانه‌اى بود، زيرا در صورت دوم موجب نابودى آنها مى‌شده و جايى براى استفاده از معجزه باقى نمى‌مانده و در صورت اول نيز با دلائل و نشانه‌هاى روشنى كه پيامبران با خود داشتند حد اقل احتمال صدق آنها در نظر هر بيننده مجسم مى‌شده است، چطور ممكن است با چنين احتمالى انسان تقاضاى نابودى خودش را بكند، يا آن را به شوخى بگيرد، ولى تعصب و لجاجت بلاى بزرگى است كه جلو هر گونه فكر و منطق را مى‌گيرد.

2- جمله" إِنِ الْحُكْمُ إِلَّا لِلَّهِ‌" معنى روشنى دارد و آن اينكه: هر گونه فرمان در عالم آفرينش و تكوين و در عالم احكام دينى و تشريع به دست خدا است، و بنا بر اين اگر پيامبر ص ماموريتى پيدا مى‌كند آنهم به فرمان او است.

و اگر حضرت مسيح مثلا مرده‌اى را زنده مى‌كند آنهم به اذن او است، همچنين هر منصبى اعم از رهبرى الهى و قضاوت و حكميت به كسى سپرده شده است‌