تفسير: بخشنده نعمتها را بشناسيد

روى سخن هم چنان با مشركان است.

و در اين آيات با بيان ديگرى براى بيدار ساختن آنها استدلال شده است، و روى غريزه دفع ضرر تكيه كرده، نخست مى‌گويد:" اگر خداوند نعمتهاى گرانبهايش را همچون گوش و چشم از شما بگيرد، و بر دلهايتان مهر بگذارد و بطورى كه نتوانيد ميان خوب و بد و حق و باطل تميز دهيد چه كسى جز خدا مى‌تواند اين نعمتها را به شما باز گرداند"؟! (قُلْ أَ رَأَيْتُمْ إِنْ أَخَذَ اللَّهُ سَمْعَكُمْ وَ أَبْصارَكُمْ وَ خَتَمَ عَلى‌ قُلُوبِكُمْ مَنْ إِلهٌ غَيْرُ اللَّهِ يَأْتِيكُمْ بِهِ‌).

در حقيقت مشركان نيز قبول داشتند كه خالق و روزى ده خدا است، و بتها را بعنوان شفاعت در پيشگاه خدا مى‌پرستيدند قرآن مى‌گويد شما بجاى اينكه پرستش بتهاى بى ارزش و فاقد همه چيز كنيد چرا مستقيما به در خانه خدا نمى‌رويد خدايى كه سرچشمه همه نيكيها و بركات است.

علاوه بر اعتقادى كه همه بت پرستان در باره خدا داشتند در اينجا نيز عقل آنها به داورى طلبيده مى‌شود، كه بتهايى كه خود نه چشم و نه گوش و نه عقل و نه هوش دارند چگونه مى‌توانند اين گونه نعمتها را به ديگران ببخشند؟! سپس مى‌گويد" ببين چگونه آيات و دلائل را به گونه‌هاى مختلف براى آنها شرح ميدهيم، ولى باز آنها از حق روى برمى‌گردانند" (انْظُرْ كَيْفَ نُصَرِّفُ الْآياتِ ثُمَّ هُمْ يَصْدِفُونَ‌).

درباره معنى" ختم" و همچنين علت اينكه" سمع" در آيات قرآن معمولا