نام کتاب : تفسير نمونه ط-دار الكتب الاسلاميه نویسنده : مكارم شيرازى، ناصر جلد : 5 صفحه : 217
شنوا و بينا، يا يك انسان زنده، در برابر حقائق از خود نشان دهد نمىدهند، در
قرآن مجيد اين گونه تعبيرات فراوان ديده مىشود، و شيرينى و جاذبه خاصى دارد، بلكه
قرآن به حيات مادى و بيولوژيكى كه نشانه آن تنها" خور و خواب و نفس
كشيدن" است چندان اهميت نمىدهد، همواره روى حيات و زندگى معنوى و انسانى كه
آميخته با تكليف و مسئوليت و احساس و درد و بيدارى و آگاهى است تكيه مىكند.
ذكر اين نكته نيز لازم است كه: نابينايى و ناشنوايى و مرگ معنوى از خودشان
سرچشمه مىگيرد، آنها هستند كه بر اثر ادامه گناه، و اصرار و لجاجت در آن، به اين مرحله
مىرسند، زيرا همانطور كه اگر انسانى مدتها چشم خود را ببندد تدريجا بينايى و ديد
خود را از دست خواهد داد و شايد روزى به كلى نابينا شود، اشخاصى كه چشم جان خود را
در برابر حقائق ببندند تدريجا قدرت ديد معنوى خود را از دست خواهند داد!.
37- و گفتند چرا نشانه (و معجزهاى) از طرف پروردگارش بر او نازل نمىگردد،
بگو خداوند قادر است كه نشانهاى نازل كند، ولى بيشتر آنها نمىدانند.
تفسير:
در اين آيه يكى از بهانهجوئيهاى مشركان مطرح شده است، به طورى كه در بعضى از
روايات آمده جمعى از رؤساى قريش هنگامى كه از معارضه و مقابله با قرآن عاجز ماندند
به پيامبر ص گفتند اينها فايده ندارد اگر راست مىگويى معجزاتى همانند عصاى موسى،
و ناقه صالح، براى ما بياور، قرآن در اين باره
نام کتاب : تفسير نمونه ط-دار الكتب الاسلاميه نویسنده : مكارم شيرازى، ناصر جلد : 5 صفحه : 217