و در آيه بعد به آنها كه مدعى بودند اهل كتاب هيچگونه گواهى درباره پيامبر اسلام نمى‌دهند صريحا پاسخ مى‌دهد و مى‌گويد:" آنهايى كه كتاب آسمانى بر آنها نازل كرديم به خوبى پيامبر را مى‌شناسند همانگونه كه فرزندان خود را مى‌شناسند"! (الَّذِينَ آتَيْناهُمُ الْكِتابَ يَعْرِفُونَهُ كَما يَعْرِفُونَ أَبْناءَهُمُ‌).

يعنى نه تنها از اصل ظهور و دعوت او آگاهند بلكه جزئيات و خصوصيات و نشانه‌هاى دقيق او را نيز مى‌دانند، بنا بر اين اگر جمعى از اهل مكه مى‌گفتند ما مراجعه به اهل كتاب كرده‌ايم و اطلاعاتى از پيامبر نداشته‌اند يا واقعا دروغ مى‌گفتند و تحقيقى نكرده بودند و يا اهل كتاب حقائق را كتمان كرده و به آنها بازگو نمى‌كردند، همانطور كه آيات ديگر قرآن نيز اشاره به كتمان آنها مى كند. (توضيح بيشتر اين موضوع در جلد اول تفسير نمونه صفحه 366 ذيل آيه 146 سوره بقره گذشت).

در پايان آيه به عنوان يك نتيجه نهايى اعلام مى‌دارد:" تنها كسانى به اين پيامبر (با اين همه نشانه‌هاى روشن) ايمان نمى‌آورند كه در بازار تجارت زندگى همه چيز خود را از دست داده و سرمايه وجود خود را باخته‌اند (الَّذِينَ خَسِرُوا أَنْفُسَهُمْ فَهُمْ لا يُؤْمِنُونَ‌).