[سوره الأنعام (6): آيات 19 تا 20]

قُلْ أَيُّ شَيْ‌ءٍ أَكْبَرُ شَهادَةً قُلِ اللَّهُ شَهِيدٌ بَيْنِي وَ بَيْنَكُمْ وَ أُوحِيَ إِلَيَّ هذَا الْقُرْآنُ لِأُنْذِرَكُمْ بِهِ وَ مَنْ بَلَغَ أَ إِنَّكُمْ لَتَشْهَدُونَ أَنَّ مَعَ اللَّهِ آلِهَةً أُخْرى‌ قُلْ لا أَشْهَدُ قُلْ إِنَّما هُوَ إِلهٌ واحِدٌ وَ إِنَّنِي بَرِي‌ءٌ مِمَّا تُشْرِكُونَ (19) الَّذِينَ آتَيْناهُمُ الْكِتابَ يَعْرِفُونَهُ كَما يَعْرِفُونَ أَبْناءَهُمُ الَّذِينَ خَسِرُوا أَنْفُسَهُمْ فَهُمْ لا يُؤْمِنُونَ (20)

ترجمه:

19- بگو بالاترين گواهى، گواهى كيست؟ بگو خداوند گواه ميان من و شما است و (بهترين دليل آن اين است كه) اين قرآن را بر من وحى كرده تا شما و تمام كسانى را كه اين قرآن به آنها مى‌رسد انذار كنم (و از مخالفت فرمان خدا بترسانم) آيا براستى شما گواهى مى‌دهيد كه خدايان ديگرى با خدا است؟ بگو من هرگز چنين گواهى نمى‌دهم او است خداوند يگانه يكتا و من از آنچه براى او شريك قرار داده‌ايد بيزارم.

20- آنهايى كه كتاب آسمانى به آنان داده‌ايم بخوبى او را (پيامبر را) مى‌شناسند همانگونه كه فرزندان خود را مى‌شناسند، تنها كسانى كه سرمايه وجود خود را از دست داده‌اند ايمان نمى‌آورند.

تفسير: بالاترين شاهد

به طورى كه جمعى از مفسران نقل كرده‌اند، عده‌اى از مشركان مكه نزد پيامبر آمدند و گفتند: تو چگونه پيامبرى هستى كه احدى را با تو موافق نمى‌بينيم‌