انكار بديهيات و مسائل واضحى كه هر كس آن را درك مى‌كند پيش مى‌رود، لذا ما هرگز زحمت نقل سخنان آنها را بخود و زحمت شنيدن پاسخ آن را به خوانندگان نمى‌دهيم، كسى كه در برابر اينهمه دانشمندان و مفسران بزرگ اسلامى كه اكثريت آنها از علماى اهل تسنند و به نزول آيه در شان على ع تصريح كرده‌اند، با كمال وقاحت مى‌گويد:" احدى از دانشمندان در كتاب خود چنين چيزى را نقل نكرده"! در مقابل او چه مى‌توانيم بگوئيم و سخن او چه ارزشى دارد كه روى آن بحث كنيم.

جالب اينكه" ابن تيميه" براى تبرئه خود در برابر كتابهاى معتبر فراوانى كه به نزول آيه درباره على ع تصريح مى‌كند، با اين جمله مضحك كه" احدى از دانشمندانى كه مى‌دانند چه مى‌گويند، اين آيه را در شان على ع نمى‌داند"! اكتفاء كرده است.

گويا تنها دانشمندانى" مى‌فهمند چه مى‌گويند" كه با تمايلات افراطى عناد آلود و لجوجانه ابن تيميه هم صدا باشند و گر نه هر كس هم‌صدا نشد، دانشمندى است كه نمى‌فهمد چه مى‌گويد! اين منطق كسى است كه خود خواهى و لجاج بر فكر او سايه شوم افكنده است ... از اين دسته بگذريم.

ولى از ميان ايراداتى كه دسته دوم ذكر كرده‌اند چند موضوع قابل بحث است كه ذيلا از نظر مى‌گذرانيم:

1- آيا مولى به معنى اولى به تصرف است؟

مهمترين ايرادى كه در مورد روايت غدير مى‌شود، اين است كه" مولى" از جمله به معنى دوست و يار و ياور آمده است، و معلوم نيست در اينجا به اين معنى نباشد.