كرملى" درج شده كه خواسته است در آن براى مساله عبادت مريم حتى ريشه‌اى از كتب عهد عتيق و تورات پيدا كند، داستان دشمنى مار (شيطان) و زن (حوا) را به عنوان مريم تفسير مى‌نمايد [1] بنا بر اين پرستش و عبادت مريم در ميان آنها وجود دارد.

2- سؤال ديگر اين است كه چگونه حضرت مسيح ع با عبارتى كه بوى شفاعت مى‌دهد درباره مشركان امت خود سخن مى‌گويد و عرض مى‌كند: اگر آنها را ببخشى تو عزيز و حكيمى.

مگر مشرك قابل شفاعت و قابل بخشش است؟! در پاسخ بايد به اين نكته توجه داشت كه اگر هدف عيسى ع شفاعت بود مى‌بايد گفته باشد" انك انت الغفور الرحيم" زيرا غفور و رحيم بودن خداوند متناسب با مقام شفاعت است در حالى كه مى‌بينيم او خدا را به" عزيز و حكيم بودن" توصيف مى‌كند، از اين استفاده مى‌شود كه منظور شفاعت و تقاضاى بخشش براى آنها نيست، بلكه هدف سلب هر گونه اختيار از خود و واگذار كردن امر به اختيار پروردگار است يعنى كار به دست تو است، اگر بخواهى مى‌بخشى و اگر بخواهى مجازات مى‌كنى، هر چند نه مجازات تو بدون دليل و نه بخشش تو بدون علت است و در هر حال از قدرت و توانايى من بيرون است.

به علاوه ممكن است در ميان آنها جمعى به اشتباه خود توجه كرده و راه توبه را پيش گرفته باشند، و اين جمله درباره آن جمعيت بوده باشد.

[1] تفسير المنار جلد هفتم صفحه 263.