آسمان براى ما بفرست كه عيدى براى اول و آخر ما باشد، و نشانه‌اى از ناحيه تو محسوب شود و به ما روزى ده، تو بهترين روزى دهندگان هستى" (قالَ عِيسَى ابْنُ مَرْيَمَ اللَّهُمَّ رَبَّنا أَنْزِلْ عَلَيْنا مائِدَةً مِنَ السَّماءِ تَكُونُ لَنا عِيداً لِأَوَّلِنا وَ آخِرِنا وَ آيَةً مِنْكَ وَ ارْزُقْنا وَ أَنْتَ خَيْرُ الرَّازِقِينَ‌).

قابل توجه اينكه مسيح تقاضاى آنها را بطرزى شايسته‌تر در پيشگاه خدا بيان كرد كه حاكى از روح حق‌طلبى و ملاحظه مصالح جمعى و عمومى بوده باشد.

خداوند اين دعائى را كه از روى حسن نيت و اخلاص صادر شده بود اجابت كرد، و به آنها فرمود:" من چنين مائده‌اى را بر شما نازل مى‌كنم، ولى توجه داشته باشيد، بعد از نزول اين مائده مسئوليت شما بسيار سنگينتر مى‌شود و با مشاهده چنين معجزه آشكارى هر كس بعد از آن، راه كفر را بپويد او را چنان مجازاتى خواهم كرد كه احدى از جهانيان را چنين مجازاتى نكرده باشم"! (قالَ اللَّهُ إِنِّي مُنَزِّلُها عَلَيْكُمْ فَمَنْ يَكْفُرْ بَعْدُ مِنْكُمْ فَإِنِّي أُعَذِّبُهُ عَذاباً لا أُعَذِّبُهُ أَحَداً مِنَ الْعالَمِينَ‌).

يادآورى چند نكته لازم‌

در اين آيات نكاتى است كه بايد مورد بررسى قرار گيرد:

1- منظور از تقاضاى مائده چه بود؟

- شك نيست كه حواريون در اين تقاضا نظر سويى نداشتند و هدفشان لجاجت در برابر مسيح ع نبود، بلكه در جستجوى آرامش بيشتر و زدودن باقيمانده ترديدها و وسوسه‌هاى اعماق قلبشان بوده است زيرا بسيار مى‌شود كه انسان با استدلال و حتى گاهى با تجربه، مطلبى را اثبات مى‌كند اما چون مساله، مساله مهمى است بقايايى از وسوسه و شك در زواياى قلب او مى‌ماند، لذا ميل دارد با تجربه و آزمايش مكرر، و يا با تبديل كردن استدلالات علمى به مشاهدات عينى آنها را نيز از اعماق قلب خود ريشه‌كن سازد، لذا مى‌بينيم حتى ابراهيم ع با آن مقام والاى ايمان و يقينش از خداوند تقاضا مى‌كند كه‌