اشاره به اينكه سخنان تو در گاهواره همانند سخنان تو در بزرگى، پخته و حساب شده بود، نه سخنان كودكانه و بى ارزش.

ديگر اينكه" كتاب و حكمت و تورات و انجيل را به تو تعليم دادم" (وَ إِذْ عَلَّمْتُكَ الْكِتابَ وَ الْحِكْمَةَ وَ التَّوْراةَ وَ الْإِنْجِيلَ‌).

ذكر تورات و انجيل بعد از ذكر كتاب با اينكه از كتب آسمانى است، در حقيقت از قبيل تفصيل بعد از اجمال است.

ديگر از مواهب اينكه از" گل به فرمان من چيزى شبيه پرنده مى‌ساختى سپس در آن مى‌دميدى و به اذن من پرنده زنده‌اى مى‌شد" (وَ إِذْ تَخْلُقُ مِنَ الطِّينِ كَهَيْئَةِ الطَّيْرِ بِإِذْنِي فَتَنْفُخُ فِيها فَتَكُونُ طَيْراً بِإِذْنِي‌).

ديگر اينكه:" كور مادرزاد و كسى كه مبتلا به بيمارى پيسى بود به اذن من شفا مى‌دادى" (وَ تُبْرِئُ الْأَكْمَهَ وَ الْأَبْرَصَ بِإِذْنِي‌).

و نيز" مردگان را به اذن من زنده مى‌كردى" (وَ إِذْ تُخْرِجُ الْمَوْتى‌ بِإِذْنِي‌).

و بالآخره يكى ديگر از مواهب من بر تو اين بود كه" بنى اسرائيل را از آسيب رساندن به تو باز داشتم در آن هنگام كه كافران آنها در برابر دلائل روشن تو بپاخاستند و آنها را سحر آشكارى معرفى كردند" من در برابر اينهمه هياهو و دشمنان سر سخت و لجوج تو را حفظ كردم تا دعوت خود را پيش ببرى (وَ إِذْ كَفَفْتُ بَنِي إِسْرائِيلَ عَنْكَ إِذْ جِئْتَهُمْ بِالْبَيِّناتِ فَقالَ الَّذِينَ كَفَرُوا مِنْهُمْ إِنْ هذا إِلَّا سِحْرٌ مُبِينٌ‌).

قابل توجه اينكه در اين آيه چهار بار كلمه باذنى (به فرمان من) تكرار شده است، تا جايى براى غلو و ادعاى الوهيت در مورد حضرت مسيح ع باقى نماند، يعنى آنچه او انجام مى‌داد گرچه بسيار عجيب و شگفت‌انگيز بود، و به كارهاى خدايى شباهت داشت ولى هيچيك از ناحيه او نبود بلكه همه از ناحيه خدا انجام مى‌گرفت، او بنده‌اى بود سر بر فرمان خدا و هر چه داشت از طريق استمداد