و مواهبى است كه به او و امتش ارزانى داشته كه براى بيدارى و آگاهى مسلمانان در اينجا بيان شده است.

نخست مى‌گويد:" بياد بياور هنگامى را كه خداوند به عيسى بن مريم فرمود: نعمتى را كه بر تو و بر مادرت ارزانى داشتم متذكر باش" (إِذْ قالَ اللَّهُ يا عِيسَى ابْنَ مَرْيَمَ اذْكُرْ نِعْمَتِي عَلَيْكَ وَ عَلى‌ والِدَتِكَ‌).

طبق اين تفسير، آيات فوق بحث مستقلى را شروع مى‌كند كه براى مسلمانان جنبه تربيتى دارد و مربوط به همين دنيا است، ولى جمعى از مفسران مانند طبرسى و بيضاوى و ابو الفتوح رازى اين احتمال را داده‌اند كه آيه دنباله آيه قبل و مربوط به سؤالات و سخنانى باشد كه خداوند با پيامبران در روز قيامت خواهد داشت، و بنا بر اين" قال" كه فعل ماضى است در اينجا به معنى" يقول" كه فعل مضارع است مى‌باشد، ولى اين احتمال مخالف ظاهر آيه است، بخصوص اينكه معمولا شمردن نعمتها براى كسى به منظور زنده كردن روح شكرگزارى در او است، در حالى كه در قيامت اين مساله مطرح نيست.

سپس به ذكر مواهب خود پرداخته، نخست مى‌گويد" تو را با روح القدس تقويت كردم" (إِذْ أَيَّدْتُكَ بِرُوحِ الْقُدُسِ‌).

درباره معنى روح القدس در جلد اول صفحه 236 مشروحا بحث شد و خلاصه يك احتمال اين است كه مراد از آن فرشته وحى جبرئيل مى‌باشد و احتمال ديگر اينكه منظور همان نيروى غيبى است كه عيسى را براى انجام معجزات و تحقق بخشيدن به رسالت مهمش تقويت مى‌كرد، اين معنى در غير انبياء نيز به درجه ضعيفتر وجود دارد.

ديگر از مواهب الهى بر تو اين است كه" به تاييد روح القدس با مردم در گهواره و به هنگام بزرگى و پختگى سخن مى‌گفتى" (تُكَلِّمُ النَّاسَ فِي الْمَهْدِ وَ كَهْلًا).