[سوره المائدة (5): آيات 103 تا 104]

ما جَعَلَ اللَّهُ مِنْ بَحِيرَةٍ وَ لا سائِبَةٍ وَ لا وَصِيلَةٍ وَ لا حامٍ وَ لكِنَّ الَّذِينَ كَفَرُوا يَفْتَرُونَ عَلَى اللَّهِ الْكَذِبَ وَ أَكْثَرُهُمْ لا يَعْقِلُونَ (103) وَ إِذا قِيلَ لَهُمْ تَعالَوْا إِلى‌ ما أَنْزَلَ اللَّهُ وَ إِلَى الرَّسُولِ قالُوا حَسْبُنا ما وَجَدْنا عَلَيْهِ آباءَنا أَ وَ لَوْ كانَ آباؤُهُمْ لا يَعْلَمُونَ شَيْئاً وَ لا يَهْتَدُونَ (104)

ترجمه:

103- خداوند هيچگونه" بحيره" و" سائبه" و" وصيله" و" حام" قرار نداده است (اشاره به چهار نوع از حيوانات اهلى كه در زمان جاهليت استفاده از آنها را ممنوع مى‌دانستند و اين بدعت در اسلام ممنوع شد) ولى كسانى كه كافر شدند بر خدا دروغ مى‌بندند و بيشتر آنها نمى‌فهمند.

104- و هنگامى كه به آنها گفته شود، به سوى آنچه خدا نازل كرده و به سوى پيامبر بيائيد مى‌گويند آنچه را از پدران خود يافته‌ايم ما را بس است!، آيا نه چنين است كه پدران آنها چيزى نمى‌دانستند و هدايت نيافته بودند؟!

تفسير:

در آيه نخست، اشاره به چهار" بدعت" نابجا شده كه در ميان عرب جاهلى معمول بود، آنها بر پاره‌اى از حيوانات به جهتى از جهات علامت و نامى گذارده و خوردن گوشت آن را ممنوع مى‌ساختند و يا حتى خوردن شير و چيدن پشم و سوار شدن بر پشت آنها را مجاز نمى‌شمردند، گاهى اين حيوانات را آزاد مى‌گذاشتند كه هر راهى مى‌خواهند بروند و كسى متعرض آنها نمى‌شد يعنى عملا حيوان را بلا استفاده و بيهوده رها مى‌ساختند.

لذا قرآن مجيد مى‌گويد:" خداوند هيچيك از اين احكام را به رسميت‌