پناهنده شوند، ولى پيامبر ص به آنها اطلاع داد كه همه بايد براى شنيدن يك پيام تازه الهى كه در ضمن خطبه مفصلى بيان مى‌شد خود را آماده كنند. كسانى كه از پيامبر ص فاصله داشتند قيافه ملكوتى او را در لابلاى جمعيت نمى‌توانستند مشاهده كنند.

لذا منبرى از جهاز شتران ترتيب داده شد و پيامبر ص بر فراز آن قرار گرفت و نخست حمد و سپاس پروردگار بجا آورد و خود را به خدا سپرد، سپس مردم را مخاطب ساخت و چنين فرمود:

من به همين زودى دعوت خدا را اجابت كرده، از ميان شما مى‌روم.

من مسئولم شما هم مسئوليد.

شما درباره من چگونه شهادت مى‌دهيد؟

مردم صدا بلند كردند و گفتند: نشهد انك قد بلغت و نصحت و جهدت فجزاك اللَّه خيرا:" ما گواهى مى‌دهيم تو وظيفه رسالت را ابلاغ كردى و شرط خير خواهى را انجام دادى و آخرين تلاش و كوشش را در راه هدايت ما نمودى، خداوند ترا جزاى خير دهد".

سپس فرمود:" آيا شما گواهى به يگانگى خدا و رسالت من و حقانيت روز رستاخيز و برانگيخته شدن مردگان در آن روز نمى‌دهيد"؟! همه گفتند:" آرى، گواهى مى‌دهيم" فرمود:" خداوندا گواه باش"! ...

بار ديگر فرمود: اى مردم! آيا صداى مرا مى‌شنويد؟ ... گفتند: آرى و به دنبال آن، سكوت سراسر بيابان را فرا گرفت و جز صداى زمزمه باد چيزى شنيده نمى‌شد. پيامبر ص فرمود: ... اكنون بنگريد با اين دو چيز گرانمايه و گرانقدر كه در ميان شما به يادگار مى‌گذارم چه خواهيد كرد؟

يكى از ميان جمعيت صدا زد، كدام دو چيز گرانمايه يا رسول اللَّه؟!.

پيامبر ص بلافاصله گفت: اول ثقل اكبر، كتاب خدا است كه يك سوى‌