102- و هنگامى كه در ميان آنها باشى و (در ميدان جنگ براى آنها نماز برپا كنى
بايد دستهاى از آنها با تو (به نماز) برخيزند و بايد سلاحهاى خود را با خود
برگيرند و هنگامى كه سجده كردند (و نماز را به پايان رسانيدند) بايد به پشت سر شما
(به ميدان نبرد) بروند و آن دسته ديگر كه نماز نخواندهاند (و مشغول پيكار
بودهاند) بيايند و با تو نماز بخوانند و بايد آنها وسايل دفاعى و سلاحهاى خود را
با خود (در حال نماز) حمل كنند (زيرا) كافران دوست دارند كه شما از سلاحها و
متاعهاى خود غافل شويد و يك مرتبه به شما هجوم كنند- و اگر از باران ناراحت هستيد
و يا بيمار (و مجروح) باشيد مانعى ندارد كه سلاحهاى خود را بر زمين بگذاريد ولى
وسايل دفاعى (مانند زره و خود) را با خود برداريد، خداوند براى كافران عذاب خوار
كنندهاى فراهم ساخته است.
شان نزول:
هنگامى كه پيامبر ص با عدهاى از مسلمانان به عزم" مكه" وارد
سرزمين" حديبيه" شدند و جريان به گوش قريش رسيد، خالد بن وليد به
سرپرستى
نام کتاب : تفسير نمونه ط-دار الكتب الاسلاميه نویسنده : مكارم شيرازى، ناصر جلد : 4 صفحه : 99