يك گروه دويست نفرى براى جلوگيرى از پيشروى مسلمانان به سوى مكه در كوه‌هاى نزديك مكه مستقر شد، هنگام ظهر" بلال" اذان گفت و پيامبر ص با مسلمانان نماز ظهر را به جماعت ادا كردند، خالد از مشاهده اين صحنه در فكر فرو رفت و به نفرات خود گفت در موقع نماز عصر كه در نظر آنها بسيار پرارزش است و حتى از نور چشمان خود آن را گرامى‌تر مى‌دارند بايد از فرصت استفاده كرد و با يك حمله برق‌آسا و غافلگيرانه در حال نماز كار مسلمانان را يكسره ساخت در اين هنگام آيه فوق نازل شد و دستور نماز خوف را كه از هر حمله غافلگيرانه‌اى جلوگيرى مى‌كند به مسلمانان داد، و اين خود يكى از نكات اعجاز قرآن است كه قبل از اقدام دشمن، نقشه‌هاى آنها را نقش بر آب كرد، و لذا گفته مى‌شود خالد بن وليد با مشاهده اين صحنه ايمان آورد و مسلمان شد [1]

تفسير:

در تعقيب آيات مربوط به جهاد، اين آيه كيفيت نماز خوف را كه به هنگام جنگ بايد خوانده شود به مسلمانان تعليم مى‌دهد، آيه خطاب به پيامبر ص كرده، مى‌فرمايد:" هنگامى كه در ميان آنها هستى و براى آنها نماز جماعت بر پا مى‌دارى بايد مسلمانان به دو گروه تقسيم شوند، نخست عده‌اى با حمل اسلحه با تو به نماز بايستند.

(وَ إِذا كُنْتَ فِيهِمْ فَأَقَمْتَ لَهُمُ الصَّلاةَ فَلْتَقُمْ طائِفَةٌ مِنْهُمْ مَعَكَ وَ لْيَأْخُذُوا أَسْلِحَتَهُمْ‌).

سپس هنگامى كه اين گروه سجده كردند (و ركعت اول نماز آنها تمام شد، تو در جاى خود توقف مى‌كنى) و آنها با سرعت ركعت دوم را تمام‌

[1] تفسير تبيان جلد سوم صفحه 311 و تفاسير ديگر.