به عبارت ديگر: تعبير به لا جناح در آيه مورد بحث و هم در آيه حج براى نفى تو هم تحريم است، زيرا در آغاز اسلام بتهايى روى صفا و مروه قرار داشت و به خاطر آنها بعضى از مسلمانان فكر مى‌كردند سعى بين صفا و مروه از آداب بت‌پرستان است، در حالى كه چنين نبود، لذا براى نفى اين توهم مى‌فرمايد:" مانعى ندارد كه سعى صفا و مروه كنيد" و همچنين در مورد مسافر جاى اين توهم هست كه بعضى چنين تصور كنند كوتاه كردن نماز در سفر يك نوع گناه است لذا قرآن با تعبير لا جناح اين توهم را از بين مى‌برد.

نكته ديگر اينكه در بعضى از روايات نيز به اين موضوع اشاره شده است كه كوتاه خواندن نماز در سفر يك نوع تخفيف الهى است، و ادب ايجاب مى‌كند كه انسان اين تخفيف را رد نكند و نسبت به آن بى‌اعتنايى به خرج ندهد در روايات اهل تسنن از پيغمبر اكرم ص نقل شده كه درباره نماز قصر فرمود:

صدقة تصدق اللَّه بها عليكم فاقبلوا صدقته‌ [1]" اين هديه‌اى است كه خداوند به شما داده است آن را بپذيريد".

نظير اين حديث در منابع شيعه نيز وارد شده است، امام صادق ع از پيامبر ص نقل مى‌كند كه مى‌فرمود:" افطار در سفر و نماز قصر از هداياى الهى است، كسى كه از اين كار صرفنظر كند هديه الهى را رد كرده است" [2] نكته ديگرى كه بايد به آن توجه داشت اين است كه بعضى چنين تصور كرده‌اند كه آيه فوق حكم نماز خوف (نماز در ميدان جنگ و مانند آن) را بيان مى‌كند و تعبير به" إِنْ خِفْتُمْ‌" (اگر بترسيد ...) را گواه بر اين مطلب گرفته‌اند.

ولى جمله‌ إِذا ضَرَبْتُمْ فِي الْأَرْضِ‌ (هر گاه مسافرت كنيد) مفهوم‌

[1] اين حديث در سنن بيهقى جلد سوم صفحه 134 از صحيح مسلم نقل شده است و در تفاسير و كتب فقهى نيز آمده است.

[2] وسائل الشيعه جلد پنجم صفحه 540.