كوتاه سخن اينكه: قرآن اين دسته از منافقان اهل كتاب را، به خاطر پرده‌درى و جرئت و بى‌پروايى در برابر هر گونه گناه و به خصوص ستمگرى و بالاخص خوردن اموال نامشروع همانند رشوه، و ربا و مانند آن مذمت مى‌كند.

و در پايان آيه براى تاكيد زشتى اعمال آنها مى‌گويد:" چه عمل زشت و ننگينى آنها انجام مى‌دهند".

(لَبِئْسَ ما كانُوا يَعْمَلُونَ‌) از تعبير كانوا يعملون چنين استفاده مى‌شود كه انجام اين اعمال براى آنها جنبه اتفاقى نداشته بلكه بر آن مداومت داشته و مكرر مرتكب آن شده‌اند.

سپس در آيه سوم حمله را متوجه دانشمندان آنها كرده كه با سكوت خود آنان را به گناه تشويق مى‌نمودند و مى‌گويد:" چرا دانشمندان مسيحى و علماى يهود، آنها را از سخنان گناه‌آلود و خوردن اموال نامشروع باز نمى‌دارند".

(لَوْ لا يَنْهاهُمُ الرَّبَّانِيُّونَ وَ الْأَحْبارُ عَنْ قَوْلِهِمُ الْإِثْمَ وَ أَكْلِهِمُ السُّحْتَ‌) همانطور كه در سابق اشاره كرده‌ايم ربانيون جمع" ربانى" و در اصل از كلمه" رب" گرفته شده، و به معنى دانشمندانى است كه مردم را به سوى خدا دعوت مى‌كنند، ولى در بسيارى از موارد اين كلمه به علماى مذهبى مسيحى اطلاق مى‌شده است.

و احبار جمع" حبر" (بر وزن ابر) به معنى دانشمندانى است كه اثر نيكى از خود در جامعه مى‌گذارند، ولى در بسيارى از موارد به علماى يهود گفته ميشود.

ضمنا از اينكه در اين آيه ذكرى از عدوان كه در آيه قبل بود ديده نمى‌شود، بعضى استفاده كرده‌اند كه اثم به همان معناى وسيع كلمه است كه عدوان در آن درج است.