تفاوت دارد زيرا جمله اول در باره كسانى گفته مى‌شود كه كافرند و در درون كفر غوطه‌ور، و براى رسيدن به مرحله نهايى كفر بر يكديگر سبقت مى‌جويند، ولى جمله دوم در باره كسانى گفته ميشود كه در خارج از محدوده كفر به سوى آن در حركتند و بر يكديگر سبقت ميگيرند [1] بعد از ذكر كارشكنى‌هاى منافقان و دشمنان داخلى به وضع دشمنان خارجى و يهود پرداخته و ميگويد:" همچنين كسانى كه از يهود نيز اين مسير را مى‌پيمايند نبايد مايه اندوه تو شوند" (وَ مِنَ الَّذِينَ هادُوا).

بعد اشاره به پاره‌اى از اعمال نفاق‌آلود آنان كرده، مى‌گويد:" آنها زياد به سخنان تو گوش ميدهند اما اين گوش دادن براى درك اطاعت نيست بلكه براى اين است كه دستاويزى براى تكذيب و افترا بر تو پيدا كنند" (سَمَّاعُونَ لِلْكَذِبِ‌).

اين جمله تفسير ديگرى نيز دارد،" آنها به دروغهاى پيشوايان خود فراوان گوش ميدهند. ولى حاضر به پذيرش سخن حق نيستند" [2] صفت ديگر آنها اين است كه نه تنها براى دروغ بستن به مجلس شما حاضر ميشوند بلكه در عين حال جاسوسهاى ديگران كه نزد تو نيامده‌اند نيز ميباشند.

(سَمَّاعُونَ لِقَوْمٍ آخَرِينَ لَمْ يَأْتُوكَ‌).

و به تفسير ديگر آنها گوش بر فرمان جمعيت خودشان دارند و دستورشان اين است كه اگر از تو حكمى موافق ميل خود بشنوند بپذيرند و اگر بر خلاف ميلشان بود مخالفت كنند، بنا بر اين اينها مطيع و شنواى فرمان بزرگان خود هستند نه فرمان تو، در چنين حالى مخالفت آنها نبايد مايه اندوه تو گردد،

[1] المنار جلد 6 صفحه 388.

[2] در صورت اول لام للكذب" لام تعليل" و در صورت دوم" لام تعديه" است.