33- كيفر آنها كه با خدا و پيامبر به جنگ بر مىخيزند و در روى زمين دست به
فساد مىزنند.
(و با تهديد به اسلحه به جان و مال و
ناموس مردم حمله مىبرند) اين است كه اعدام شوند يا به دار آويخته گردند يا (چهار
انگشت از) دست راست و پاى چپ آنها بريده شود و يا از سرزمين خود تبعيد گردند، اين
رسوايى آنها در دنياست و در آخرت مجازات بزرگى دارند.
34- مگر آنها كه قبل از دست يافتن شما بر آنان توبه كنند، بدانيد (خدا توبه
آنها را مىپذيرد) خداوند آمرزنده و مهربان است.
شان نزول
در شان نزول اين آيه چنين نقل كردهاند كه: جمعى از مشركان خدمت پيامبر آمدند و
مسلمان شدند اما آب و هواى مدينه به آنها نساخت، رنگ آنها زرد و بدنشان بيمار شد،
پيامبر ص براى بهبودى آنها دستور داد به خارج مدينه در نقطه خوش آب و هوايى از
صحرا كه شتران زكات را در آنجا به چرا مىبردند بروند و ضمن استفاده از آب و هواى
آنجا از شير تازه شتران به حد كافى استفاده كنند، آنها چنين كردند و بهبودى يافتند
اما به جاى تشكر از پيامبر ص چوپانهاى مسلمان را دست و پا بريده و چشمان آنها را
از بين بردند
نام کتاب : تفسير نمونه ط-دار الكتب الاسلاميه نویسنده : مكارم شيرازى، ناصر جلد : 4 صفحه : 358