رحمت خود دور ساختيم و دلهاى آنها را سخت و سنگين نموديم".

(فَبِما نَقْضِهِمْ مِيثاقَهُمْ لَعَنَّاهُمْ وَ جَعَلْنا قُلُوبَهُمْ قاسِيَةً) [1] در حقيقت آنها به جرم پيمان شكنى با اين دو مجازات، كيفر ديدند، هم از رحمت خدا دور شدند، و هم افكار و قلوب آنها متحجر و غير قابل انعطاف شد.

سپس آثار اين قساوت را چنين شرح ميدهد:" آنها كلمات را تحريف ميكنند و از محل و مسير آن بيرون مى‌برند".

(يُحَرِّفُونَ الْكَلِمَ عَنْ مَواضِعِهِ‌).

و نيز" قسمتهاى قابل ملاحظه‌اى از آنچه به آنها گفته شده بود به دست فراموشى مى‌سپارند".

(وَ نَسُوا حَظًّا مِمَّا ذُكِّرُوا بِهِ‌).

بعيد نيست قسمتى را كه آنها بدست فراموشى سپردند، همان نشانه‌ها و آثار پيامبر اسلام ص باشد كه در آيات ديگر قرآن به آن اشاره شده است، و نيز ممكن است اين جمله اشاره به آن باشد كه ميدانيم تورات در طول تاريخ مفقود شده، سپس جمعى از دانشمندان يهود به نوشتن آن مبادرت كردند و طبعا قسمتهاى فراوانى از ميان رفت و قسمتى تحريف يا بدست فراموشى سپرده شد، و آنچه بدست آنها آمد بخشى از كتاب واقعى موسى ع بود كه با خرافات زيادى آميخته شده بود و آنها همين بخش را نيز گاهى بدست فراموشى سپردند.

[1] لعن در لغت به معنى" طرد و دور ساختن" است و هنگامى كه به خدا نسبت داده شود به معنى محروم ساختن از رحمتش مى‌باشد. و قاسية از ماده" قساوت" در اصل به سنگهاى سخت اطلاق مى‌شود و به همين تناسب به كسانى كه در برابر حقايق هيچگونه انعطافى از خود نشان نمى‌دهند نيز گفته مى‌شود.