به عمل آمد تا آنجا كه حتى پيامبر ص را (العياذ باللَّه) متهم به هذيان و بيمارى! و گفتن سخنان ناموزون كردند، و شرح آن در كتب معروف اسلامى اعم از كتب اهل تسنن و شيعه نقل شده‌ [1] شاهد گويايى است بر اينكه بعضى از افراد حساسيت خاصى در مساله خلافت و جانشينى پيامبر ص داشتند و براى انكار آن حد و مرزى قائل نبودند!.

آيا چنين شرائطى ايجاب نمى‌كرد كه براى حفظ اسناد مربوط به خلافت و رساندن آن به دست آيندگان چنين پيش‌بينى‌هايى بشود و با مطالب ساده‌اى آميخته گردد كه كمتر جلب توجه مخالفان سر سخت را كند؟!.

از اين گذشته- همانطور كه دانستيم- اسناد مربوط به نزول آيه" الْيَوْمَ أَكْمَلْتُ لَكُمْ‌" در باره" غدير" و مساله جانشينى پيامبر ص تنها در كتب شيعه نقل نشده است كه چنين ايرادى متوجه شيعه شود، بلكه در بسيارى از كتب اهل تسنن نيز آمده است، و به طرق متعددى اين حديث از سه نفر از صحابه معروف نقل شده است.

در پايان آيه بار ديگر به مسائل مربوط به گوشتهاى حرام بر گشته، و حكم صورت اضطرار را بيان مى‌كند و مى‌گويد:" كسانى كه به هنگام گرسنگى ناگزير از خوردن گوشتهاى حرام شوند در حالى كه تمايل به گناه نداشته باشند خوردن آن براى آنها حلال است، زيرا خداوند آمرزنده و مهربان است و به هنگام ضرورت بندگان خود را به مشقت نمى‌افكند و آنها را كيفر نمى‌دهد".

[1] اين حديث در كتاب صحيح بخارى كه از معروفترين كتب اهل تسنن است در چند مورد نقل شده است از جمله" كتاب المرضى" جزء 4-" كتاب العلم" جزء اول صفحه 22 و در باب جوائز وفد از كتاب جهاد صفحه 118 جزء 2- و در كتاب صحيح مسلم در جزء 2 صفحه 14 در آخر وصايا و همچنين در كتب ديگر طبق نقل مرحوم شرف الدين در كتاب المراجعات تحت عنوان رزية يوم الخميس آمده است.