كه" سم چاك" نباشد (مانند شتر) را بر آنها حرام كرديم و پيه و چربى گاو و گوسفند را كه مورد علاقه آنها بود نيز بر آنها تحريم نموديم مگر آن قسمتى كه در پشت حيوان و يا در اطراف امعاء و روده‌ها و يا مخلوط به استخوان بود".

بنا بر اين تحريم مزبور يك نوع تحريم تشريعى و قانونى بود نه تحريم تكوينى، يعنى اين مواهب در دست آنها به طور طبيعى قرار داشت اما شرعا از خوردن آن ممنوع بودند.

البته در تورات كنونى سفر لاويان فصل يازدهم اشاره به تحريم قسمتى از آنچه در بالا آورديم شده است ولى اين معنى در آن منعكس نيست كه اين تحريم جنبه كيفرى داشته‌ [1] 2- آيا اين تحريم جنبه عمومى داشته و غير ظالمان را شامل مى‌شده يا مخصوص ظالمان بوده؟ در ظاهر آيه فوق و آيه 146 انعام تحريم جنبه عمومى داشته (زيرا تعبير به" لهم" مى‌كند، به خلاف مساله مجازات اخروى كه در آن تعبير به" لِلْكافِرِينَ مِنْهُمْ‌" شده است) بنا بر اين نسبت به آنها كه ستمگر بوده‌اند اين محروميت جنبه مجازات داشته، و نسبت به نيكان كه در اقليت بوده‌اند جنبه آزمايش و انضباط داشته است.

ولى بعضى از مفسران معتقدند كه اين تحريم مخصوص ستمگران بوده و در بعضى از روايات نيز اشاره‌اى به آن ديده ميشود، در تفسير برهان ذيل آيه 146 سوره انعام از امام صادق ع چنين نقل شده كه فرمود:" زمامداران بنى اسرائيل افراد فقير و كم درآمد را از خوردن گوشت پرندگان و چربى حيوانات منع مى‌كردند، خداوند بخاطر اين ظلم و ستم اينها را بر آنان تحريم كرد" [2] 3- از اين آيه نيز استفاده ميشود كه تحريم" ربا" مخصوص به اسلام‌

[1] به جلد سوم تفسير نمونه صفحه 7 مراجعه كنيد.

[2] تفسير برهان جلد اول صفحه 559.