معصوم از گناه.

2- آيه فوق هر گونه اجتهاد در مقام نص پيامبر ص و اظهار عقيده را در مواردى كه حكم صريح از طرف خدا و پيامبر ص در باره آن رسيده باشد نفى ميكند، بنا بر اين اگر در تواريخ اسلامى مى‌بينيم كه گاهى بعضى از افراد در برابر حكم خدا و پيامبر ص اجتهاد و يا اظهار نظر مى‌كردند و مثلا مى‌گفتند پيامبر چنين گفته و ما چنين مى‌گوئيم، بايد قبول كنيم كه عمل آنها بر خلاف صريح آيه فوق است.

[سوره النساء (4): آيات 66 تا 68]

وَ لَوْ أَنَّا كَتَبْنا عَلَيْهِمْ أَنِ اقْتُلُوا أَنْفُسَكُمْ أَوِ اخْرُجُوا مِنْ دِيارِكُمْ ما فَعَلُوهُ إِلاَّ قَلِيلٌ مِنْهُمْ وَ لَوْ أَنَّهُمْ فَعَلُوا ما يُوعَظُونَ بِهِ لَكانَ خَيْراً لَهُمْ وَ أَشَدَّ تَثْبِيتاً (66) وَ إِذاً لَآتَيْناهُمْ مِنْ لَدُنَّا أَجْراً عَظِيماً (67) وَ لَهَدَيْناهُمْ صِراطاً مُسْتَقِيماً (68)

ترجمه:

66- (ما تكليف مشكلى بر دوش آنها ننهاديم) اگر (همانند بعضى از امم پيشين) به آنها دستور ميداديم يكديگر را به قتل برسانند و يا از وطن و خانه خود بيرون روند تنها عده كمى از آنها عمل مى‌كردند، و اگر اندرزهايى را كه به آنان داده ميشد انجام ميدادند به سود آنها بود و موجب تقويت ايمان آنها مى‌گرديد.

67- و در اين صورت پاداش بزرگى از ناحيه خود به آنها ميداديم.

68- و آنها را به راه راست هدايت ميكرديم.

تفسير:

در اينجا براى تكميل بحث گذشته در باره كسانى كه از داورى‌هاى عادلانه پيامبر ص گاهى احساس ناراحتى مى‌كردند اشاره به پاره‌اى از تكاليف طاقت-