تفسير چهره‌هاى نورانى و تاريك‌

يَوْمَ تَبْيَضُّ وُجُوهٌ وَ تَسْوَدُّ وُجُوهٌ‌:

به دنبال هشدارى كه در آيات سابق در باره تفرقه و نفاق و بازگشت به آثار دوران كفر و جاهليت داده شد، در اين دو آيه به نتائج نهايى آنها اشاره مى‌شود كه چگونه كفر و تفرقه و نفاق و بازگشت به جاهليت، موجب رو سياهى است و چگونه اسلام و ايمان و اتحاد و صميميت موجب رو سفيدى است.

آيات فوق مى‌گويد: در روز رستاخيز چهره‌هايى نورانى و چهره‌هايى تاريك و سياه خواهد بود. به آنها كه چهره‌هاى سياه و تاريك دارند گفته مى‌شود: چرا بعد از ايمان، راه كفر را پيموديد و چرا بعد از اتحاد در پرتو اسلام، راه نفاق و جاهليت را پيش گرفتيد؟ در مقابل آنها مؤمنان متحد، غرق در درياى رحمت الهى خواهند بود و جاودانه در آن زندگى آرام بخش بسر ميبرند.

بارها يادآور شده‌ايم كه حالت و كيفيات زندگى انسان و پاداش و كيفرهاى او در جهان ديگر تجسمى از اعمال و روحيات و افكار او در اين جهان است، و به- تعبير ديگر: هر كارى كه از انسان در اين جهان سر ميزند آثار وسيع و گسترده‌اى در روح انسان باقى ميگذارد كه در اين دنيا ممكن است به آسانى درك نشود، ولى در رستاخيز، پس از دگرگونيها و تكاملهايى كه در آن رخ مى‌دهد. با واقعيت حقيقى خود جلوه مى‌كند و چون در آنجا حاكميت و تجلى روح بيشتر است آثار آن حتى در جسم منعكس خواهد شد.

همانطور كه ايمان و اتحاد در اين جهان مايه رو سفيدى است، و به عكس، ملت پراكنده و بى ايمان مردمى رو سياهند، در جهان ديگر اين رو سياهى و رو سفيدى" مجازى" دنيا شكل" حقيقى" به خود مى‌گيرد، و صاحبان آنها با