أُولئِكَ لَهُمْ عَذابٌ عَظِيمٌ‌:

كسانى كه با بودن ادله روشن در دين اختلاف كنند بعذاب عظيم و دردناكى گرفتار ميگردند.

بى‌شك نتيجه فورى اختلاف و نفاق ذلت و خوارى است و سر ذلت و خوارى هر ملت را در اختلاف و نفاق آنان بايد جستجو كرد، جامعه‌اى كه اساس قدرت و اركان همبستگى‌هاى آن با تيشه‌هاى تفرقه در هم كوبيده شود، سرزمين آنان براى هميشه جولانگاه بيگانگان و قلمرو حكومت استعمارگران خواهد بود، راستى چه عذاب بزرگى است! اما عذاب آخرت آن چنان كه خدا در قرآن بيان كرده است فوق العاده از اين عذاب هم شديدتر خواهد بود و در انتظار تفرقه‌اندازان و اختلاف‌گرايان است.

[سوره آل‌عمران (3): آيات 106 تا 107]

يَوْمَ تَبْيَضُّ وُجُوهٌ وَ تَسْوَدُّ وُجُوهٌ فَأَمَّا الَّذِينَ اسْوَدَّتْ وُجُوهُهُمْ أَ كَفَرْتُمْ بَعْدَ إِيمانِكُمْ فَذُوقُوا الْعَذابَ بِما كُنْتُمْ تَكْفُرُونَ (106) وَ أَمَّا الَّذِينَ ابْيَضَّتْ وُجُوهُهُمْ فَفِي رَحْمَتِ اللَّهِ هُمْ فِيها خالِدُونَ (107)

ترجمه:

106- (آن عذاب بزرگ نفاق‌افكنان) روزى خواهد بود كه صورتهايى سفيد و صورتهايى سياه مى‌گردد: اما آنها كه چهره‌هايشان سياه شده (به آنها گفته مى‌شود) آيا بعد از ايمان (و اخوت و برادرى در سايه آن) كافر شديد؟ پس (اكنون) بچشيد عذاب را در برابر آنچه كفر ورزيديد.

107- و اما آنها كه چهره‌هايشان سفيد شده در رحمت خداوند خواهند بود، و جاودانه در آن مى‌مانند.