بتها مطالبى را از قول بت‌ها نقل كرده و به دروغ به آنها مى‌بستند تا مردم را فريب دهند [1] و اين معنى با آنچه در شان نزول و تفسير آيه گفته شد سازگارتر است زيرا يهود هم در برابر بتها سجده كردند و هم در برابر بت‌پرستان تسليم شدند.

سپس در آيه بعد، سرنوشت اين گونه سازشكاران را بيان كرده مى‌فرمايد:

" آنها كسانى هستند كه خدا آنان را از رحمت خود دور ساخته و كسى كه خدا او را از رحمت خويش دور كند، هيچ ياورى براى او نخواهى يافت" (أُولئِكَ الَّذِينَ لَعَنَهُمُ اللَّهُ وَ مَنْ يَلْعَنِ اللَّهُ فَلَنْ تَجِدَ لَهُ نَصِيراً).

و همانطور كه اين آيه مى‌گويد، يهود از سازشكارى‌هاى ننگين نتيجه‌اى نبردند و سرانجام با ناكامى گرفتار شكست شدند و پيش‌بينى قرآن در باره آنها به حقيقت پيوست.

آيات فوق گرچه در باره جمعيت خاصى نازل شده ولى مسلما اختصاصى به آنها ندارد و تمام افراد سازشكار را كه براى نيل به مقاصد پست، شخصيت و حيثيت خود و حتى ايمان و اعتقاد خويش را قربانى مى‌كنند، شامل مى‌شود، اين گونه سازشكاران در دنيا و آخرت از رحمت خداوند دورند و غالبا با شكست مواجه مى‌شوند.

جالب توجه اينكه روحيه ناپسند فوق در اين قوم هنوز هم به شدت باقى است، و مى‌بينيم براى رسيدن به اهداف خود، از هيچ گونه سازشكارى در تحت هر شرائطى روى‌گردان نيستند، و به همين دليل گرفتار شكستها در طول تاريخ گذشته و امروز خود شده‌اند.

[1] تفسير تبيان و تفسير روح المعانى.