شهرهاى كوچك بيش از آن خانه ندارند).

جالب توجه اينكه قرآن در آيه فوق علاوه بر ذكر" همسايگان نزديك"، تصريح به حق" همسايگان دور" كرده است زيرا كلمه همسايه معمولا مفهوم محدودى دارد، و تنها همسايگان نزديك را در برمى‌گيرد لذا براى توجه دادن به وسعت مفهوم آن از نظر اسلام راهى جز اين نبوده كه نامى از همسايگان دور نيز صريحا برده شود.

و نيز ممكن است منظور از همسايگان دور، همسايگان غير مسلمان باشد، زيرا حق جوار (همسايگى) در اسلام منحصر به همسايگان مسلمان نيست و غير مسلمانان را نيز شامل مى‌شود. (مگر آنهايى كه با مسلمانان سر جنگ داشته باشند).

" حق جوار" در اسلام به قدرى اهميت دارد كه در وصاياى معروف امير مؤمنان ع مى‌خوانيم:

ما زال (رسول اللَّه) يوصى بهم حتى ظننا انه سيورثهم‌

:" آن قدر پيامبر ص در باره آنها سفارش كرد، كه ما فكر كرديم شايد دستور دهد همسايگان از يكديگر ارث ببرند (اين حديث در منابع معروف اهل تسنن نيز آمده است، در تفسير المنار و تفسير قرطبى از بخارى نيز همين مضمون از پيامبر ص نقل شده است).

در حديث ديگرى از پيامبر ص نقل شده كه در يكى از روزها سه بار فرمود:

و اللَّه لا يؤمن‌

:" به خدا سوگند چنين كسى ايمان ندارد ..." يكى پرسيد چه كسى؟! پيامبر ص فرمود:

الذى لا يامن جاره بوائقه‌

:" كسى كه همسايه او از مزاحمت او در امان نيست"! [1] و باز در حديث ديگرى مى‌خوانيم كه پيامبر ص فرمود:

من كان يؤمن باللَّه و اليوم الآخر فليحسن الى جاره‌

:" كسى كه ايمان به خدا و روز رستاخيز دارد بايد به همسايگان خود نيكى كند" [2]

[1]- تفسير قرطبى جلد سوم صفحه 1754.

[2]- المنار جلد پنجم صفحه 92 ط بيروت.