فَأُولئِكَ يَتُوبُ اللَّهُ عَلَيْهِمْ وَ كانَ اللَّهُ عَلِيماً حَكِيماً پس از ذكر شرائط توبه مى‌فرمايد:" خداوند توبه چنين اشخاصى را مى‌پذيرد و خداوند دانا و حكيم است".

وَ لَيْسَتِ التَّوْبَةُ لِلَّذِينَ يَعْمَلُونَ السَّيِّئاتِ‌ ...

در اين آيه اشاره به كسانى كه توبه آنها پذيرفته نمى‌شود نموده، مى‌فرمايد:

" كسانى كه در آستانه مرگ قرار مى‌گيرند و مى‌گويند اكنون از گناه خود توبه كرديم توبه آنان پذيرفته نخواهد شد".

دليل آن هم روشن است، زيرا در حال احتضار و در آستانه مرگ، پرده‌ها از برابر چشم انسان كنار مى‌رود، و ديد ديگرى براى او پيدا مى‌شود، و قسمتى از حقايق مربوط بجهان ديگر و نتيجه اعمالى را كه در اين زندگى انجام داده با چشم خود مى‌بيند و مسائل جنبه حسى پيدا مى‌كند، واضح است كه در اين صورت هر گناهكارى از اعمال بد خود پشيمان مى‌گردد، و همانند كسى كه شعله آتشى را نزديك خود ببيند از آن فرار مى‌كند.

مسلم است كه اساس تكليف و آزمايش پروردگار بر اين گونه مشاهده‌ها نيست، بلكه بر ايمان به غيب و مشاهده با چشم عقل و خرد است.

بهمين دليل در قرآن مجيد مى‌خوانيم: هنگامى كه نخستين نشانه‌هاى عذاب دنيا بر بعضى از اقوام پيشين آشكار مى‌گشت باب توبه بروى آنها بسته مى‌شد، در سرگذشت فرعون مى‌خوانيم: حَتَّى إِذا أَدْرَكَهُ الْغَرَقُ قالَ آمَنْتُ أَنَّهُ لا إِلهَ إِلَّا الَّذِي آمَنَتْ بِهِ بَنُوا إِسْرائِيلَ وَ أَنَا مِنَ الْمُسْلِمِينَ آلْآنَ وَ قَدْ عَصَيْتَ قَبْلُ وَ كُنْتَ مِنَ الْمُفْسِدِينَ‌ (يونس- 90- 91):" تا آن زمان كه غرقاب دامن او را گرفت، صدا زد الان ايمان آوردم كه معبودى جز معبود بنى اسرائيل نيست و من از تسليم شدگانم، اما به او گفته مى‌شود الان اين سخن را مى‌گويى؟ و پيش از اين نافرمانى كرده و از مفسدان بودى!؟ بهمين دليل توبه تو پذيرفته نخواهد شد.