اهميت آيات‌

تمام آيات قرآن داراى اهميت است، زيرا همگى كلام خداست، و براى تربيت و نجات بشريت نازل شده است، ولى در ميان آنها بعضى درخشندگى خاصى دارد، از جمله پنج آيه فوق از فرازهاى تكان دهنده قرآن است، كه مجموعه‌اى از معارف دينى آميخته با لحن لطيف مناجات و نيايش، در شكل يك نغمه آسمانى مى‌باشد، و لذا در احاديث و روايات اهميت خاصى باين آيات داده شده است.

عطاء بن ابى رياح مى‌گويد: روزى نزد عايشه رفتم، از او پرسيدم، شگفت- انگيزترين چيزى كه در عمرت از پيامبر اسلام، ديدى چه بود او گفت كار پيامبر همه‌اش شگفت‌انگيز بود. ولى از همه عجيبتر اينكه: شبى از شبها كه پيامبر در منزل من بود باستراحت پرداخت، هنوز آرام نگرفته بود، از جا برخاست و لباس پوشيد و وضو گرفت و بنماز ايستاد. و آن قدر در حال نماز و در جذبه خاص الهى اشك ريخت، كه جلو لباسش از اشك چشمش تر شد، سپس سر به سجده نهاد، و چندان گريست كه زمين از اشك چشمش تر شد. و هم چنان تا طلوع صبح منقلب و گريان بود، هنگامى كه" بلال" او را به نماز صبح خواند، پيامبر را گريان ديد.

عرض كرد چرا چنين گريانيد؟ شما كه مشمول لطف خدا هستيد؟ فرمود:

ا فلا اكون للَّه عبدا شكورا

:" آيا نبايد بنده شكرگزار خدا باشم" چرا نگريم؟ خداوند در شبى كه گذشت، آيات تكان دهنده‌اى بر من نازل كرده است. و سپس شروع بخواندن پنج آيه فوق كرد. و در پايان فرمود:

ويل لمن قرأها و لم يتفكر فيها

:" واى به حال آن كس كه آنها را بخواند و در آنها نينديشد" [1] جمله اخير كه افراد را با تاكيد فراوان به تفكر هنگام تلاوت اين آيات امر مى‌كند، در روايات متعددى به عبارات گوناگون نقل شده است.

[1]- تفسير ابو الفتوح رازى ذيل همين آيات.