" عزم" در لغت، به معنى" تصميم محكم" است و گاهى به هر چيز محكم نيز گفته مى‌شود، بنا بر اين" مِنْ عَزْمِ الْأُمُورِ" به معنى كارهاى شايسته‌اى است كه انسان بايد روى آن تصميم بگيرد يا به معنى هر گونه كار محكم و قابل اطمينانى است.

تقارن" صبر" و" تقوى" در آيه گويا اشاره به اين است كه بعضى افراد در عين استقامت و شكيبايى، زبان به ناشكرى و شكايت باز مى‌كنند، ولى مؤمنان واقعى صبر و استقامت را همواره با تقوى مى‌آميزند، و از اين امور دورند.

[سوره آل‌عمران (3): آيه 187]

وَ إِذْ أَخَذَ اللَّهُ مِيثاقَ الَّذِينَ أُوتُوا الْكِتابَ لَتُبَيِّنُنَّهُ لِلنَّاسِ وَ لا تَكْتُمُونَهُ فَنَبَذُوهُ وَراءَ ظُهُورِهِمْ وَ اشْتَرَوْا بِهِ ثَمَناً قَلِيلاً فَبِئْسَ ما يَشْتَرُونَ (187)

ترجمه:

187- و (بخاطر بياوريد) هنگامى را كه خداوند از اهل كتاب پيمان گرفت كه حتما آن را براى مردم آشكار سازيد و كتمان نكنيد، اما آنها آن را پشت سر افكندند، و به بهاى كمى مبادله كردند، چه بد متاعى خريدند؟

تفسير:

وَ إِذْ أَخَذَ اللَّهُ مِيثاقَ الَّذِينَ أُوتُوا الْكِتابَ لَتُبَيِّنُنَّهُ لِلنَّاسِ وَ لا تَكْتُمُونَهُ‌ به دنبال ذكر پاره‌اى از خلافكاريهاى اهل كتاب، اين آيه به يكى ديگر از اعمال زشت آنها كه مكتوم ساختن حقايق بوده اشاره مى‌كند، و مى‌گويد: فراموش نكنيد زمانى را كه خداوند از اهل كتاب پيمان گرفت كه آيات كتاب را براى مردم آشكار سازند، و هرگز آن را كتمان نكنند.

جالب توجه اين كه جمله" لتبيننه" با اينكه با لام قسم و نون تاكيد ثقيله‌