همراه است و نهايت تاكيد را مى‌رساند، باز با جمله" و لا تكتمونه" بدرقه شده است كه آن هم دستور بعدم كتمان مى‌دهد. از مجموع اين تعبيرات برمى‌آيد كه خداوند بوسيله پيامبران پيشين، مؤكدترين پيمان را از آنها براى بيان حقايق گرفته بوده، اما با اين همه، در اين پيمان محكم الهى خيانت كردند و حقايق كتب آسمانى را كتمان نمودند و لذا مى‌گويد:

فَنَبَذُوهُ وَراءَ ظُهُورِهِمْ‌" آنها كتاب خدا را پشت سر انداختند"- اين جمله كنايه جالبى است از عمل نكردن و بدست فراموشى سپردن، زيرا انسان هر برنامه‌اى را مى‌خواهد ملاك عمل قرار دهد پيش روى خود ميگذارد و پى در پى به آن نگاه مى‌كند، ولى هر گاه نخواهد به آن عمل كند، و بكلى بدست فراموشى بسپارد آن را از پيش رو برداشته پشت سر مى‌افكند.

وَ اشْتَرَوْا بِهِ ثَمَناً قَلِيلًا فَبِئْسَ ما يَشْتَرُونَ‌ اين جمله اشاره به دنياپرستى شديد و انحطاط فكرى آنها مى‌كند و مى‌گويد:

" آنها با اين كار تنها بهاى ناچيزى بدست آوردند و چه بد متاعى خريدند" اگر آنها در برابر اين جنايت بزرگ (كتمان حقايق) ثروت عظيمى گرفته بودند جاى اين بود كه گفته شود، عظمت آن مال و ثروت، چشم و گوش آنها را كور و كر ساخته، ولى تعجب در اين است كه همه اينها را به متاع قليلى فروختند (البته منظور از اين جمله كار دانشمندان دون همت آنها است).

وظيفه بزرگ دانشمندان‌

آيه فوق گرچه در باره دانشمندان اهل كتاب (يهود و نصارى) وارد شده ولى در حقيقت اخطارى به تمام دانشمندان و علماى مذهبى است كه آنها موظفند در تبيين و روشن ساختن فرمانهاى الهى و معارف دينى بكوشند و خداوند از همه‌