مى‌آيند و از آن الهام مى‌گيرند و هم از نظر قوانين مذهبى، امنيت آن آن چنان محترم شمرده شده كه هر گونه جنگ و مبارزه در آن ممنوع است.

مخصوصا در اسلام" كعبه" بعنوان يك مامن و پناهگاه شناخته شده، و حتى حيوانات اين سرزمين از هر نظر بايد در امنيت باشند و كسى مزاحم آنها نشود، افراد انسانى كه به آن پناه مى‌برند نيز در امان هستند حتى اگر قاتل و جانى باشند نمى‌توان متعرض آنها شد، ولى براى اين كه اين احترام خاص خانه كعبه مورد سوء استفاده قرار نگيرد، و حق مظلومان پايمال نگردد اگر افراد جنايت‌كار و مجرمى به- آن پناهنده شوند دستور داده شده آنها را از نظر آب و غذا در مضيقه قرار دهند، تا مجبور گردند آنجا را ترك گويند، و آنها را به كيفر برسانند.

وَ لِلَّهِ عَلَى النَّاسِ حِجُّ الْبَيْتِ مَنِ اسْتَطاعَ إِلَيْهِ سَبِيلًا در اين جمله دستور انجام حج به همه مردم داده شده است و از آن تعبير به- يك بدهى و دين الهى شده است كه بر ذمه عموم مردم مى‌باشد زيرا فرموده است" وَ لِلَّهِ عَلَى النَّاسِ‌"" براى خدا بر مردم است ...".

واژه" حج" در اصل به معنى قصد است و به همين جهت به جاده و راه" محجة" (بر وزن مودة) گفته مى‌شود، زيرا انسان را به مقصد مى‌رساند، و به دليل و برهان حجت مى‌گويند، زيرا مقصود را در بحث روشن مى‌سازد، و اما اين كه اين مراسم مخصوص را حج ناميده‌اند براى اين است كه به هنگام حركت براى شركت در اين مراسم" قصد زيارت خانه خدا" مى‌كنند و به همين دليل در آيه فوق اضافه به- بيت (خانه كعبه) شده است.

همانطور كه سابقا اشاره كرده‌ايم مراسم زيارت خانه كعبه نخستين بار در زمان ابراهيم" رسميت" يافت، و سپس بصورت يك سنت حتى در زمان عرب جاهلى ادامه يافت، و در اسلام به صورت كاملتر و خالى از هر گونه خرافه دوران جاهلى تشريع‌