اكنون نوبت منافقان و مؤمنان سست ايمانى است كه به پيروى از آنها در ميدان جنگ، حضور نيافتند زيرا در روايات مى‌خوانيم، هنگامى كه پيامبر ص فرمان حركت بسوى" احد" را صادر كرد جمعى از منافقان به بهانه اينكه يقين به وقوع جنگ ندارند از حضور در ميدان، خوددارى كردند و بعضى از مسلمانان ضعيف- الايمان نيز به آنها ملحق شدند، آيه فوق، سرنوشت آنها را تشريح مى‌كند و مى‌گويد:" آيا كسانى كه فرمان خدا را اطاعت كردند و از خشنودى او پيروى نمودند، همانند كسانى هستند كه بسوى خشم خدا بازگشتند و جايگاه آنها جهنم و بازگشت و پايان كار آنها، زشت و ناراحت كننده است." سپس مى‌فرمايد هُمْ دَرَجاتٌ عِنْدَ اللَّهِ‌ هر يك از آنها براى خود درجه و موقعيتى در پيشگاه خدا دارند، اشاره به اينكه نه تنها منافقان تن‌پرور و مجاهدان با هم فرق دارند، بلكه هر يك از كسانى كه در اين دو صف قرار دارند به تفاوت درجه فداكارى و جانبازى و يا نفاق و دشمنى با حق در پيشگاه خدا درجه خاصى خواهند داشت كه از صفر شروع مى‌شود و تا ما فوق آنچه تصور شود ادامه مى‌يابد.

جالب توجه اينكه: در روايتى از امام على بن موسى الرضا ع نقل شده كه فرمود: هر درجه‌اى به اندازه فاصله ميان آسمان و زمين است‌ [1] و در حديث ديگرى وارد شده كه بهشتيان، كسانى را كه در درجات عليين (بالا) قرار دارند آن چنان مى‌بينند كه ستاره‌اى در آسمان ديده مى‌شود [2] منتها بايد توجه داشت كه درجه معمولا به پله‌هايى گفته مى‌شود كه انسان به وسيله آنها به نقطه مرتفعى صعود مى‌كند و اما پله‌هايى كه از آن براى پائين رفتن به نقطه گودى استفاده مى‌شود" درك" (بر وزن مرگ) مى‌گويند و لذا در باره پيامبران در سوره بقره آيه 253 مى‌خوانيم‌ وَ رَفَعَ بَعْضَهُمْ دَرَجاتٍ‌ و در باره منافقان در سوره نساء آيه‌

[1]- نور الثقلين جلد اول صفحه 406.

[2]- تفسير مجمع البيان ذيل آيه فوق.