و فرمود:" نعيم به عقيده تو چيست"؟ عرض كرد: غذا است و طعام و آب خنك، فرمود: اگر خدا بخواهد تو را روز قيامت در پيشگاهش نگه‌دارد تا از هر لقمه‌اى كه خورده‌اى، و هر جرعه‌اى كه نوشيده‌اى، از تو سؤال كند بايد بسيار در آنجا بايستى"! عرض كرد:" پس نعيم چيست"؟

فرمود:" ما اهل بيت هستيم كه خداوند به وجود ما به بندگانش نعمت داده، و ميان آنها بعد از اختلاف الفت بخشيده، دلهاى آنان را به وسيله ما به هم پيوند داده، و برادر خود ساخته، بعد از آنكه دشمن يكديگر بودند، و به وسيله ما آنها را به اسلام هدايت كرده" ... آرى نعيم همان پيامبر ص و خاندان او است" [1] تفسير اين روايات ظاهرا مختلف، چنين است كه" نعيم" يك معنى بسيار گسترده دارد كه همه مواهب الهى را اعم از" معنوى" مانند دين و ايمان و اسلام و قرآن و ولايت، و انواع نعمتهاى" مادى" را اعم از فردى و اجتماعى شامل مى‌شود، منتها نعمتهايى كه اهميت بيشترى دارند مانند نعمت" ايمان و ولايت" بيشتر از آنها سؤال مى‌شود كه آيا حق آنها ادا شده يا نه؟ و ظاهرا رواياتى كه نعمتهاى مادى را از شمول اين آيه نفى مى‌كند ناظر به اين معنى است كه شما نبايد مصداقهاى مهمتر را رها كرده به مصداقهاى كوچكتر روى آوريد، و در حقيقت هشدارى است به مردم در زمينه سلسله مراتب مواهب و نعمتهاى الهى و اينكه در برابر آنها مسئوليت سنگين دارند.

و چگونه ممكن است از اين نعمتها سؤال نشود در حالى كه سرمايه‌هاى بزرگى هستند كه در اختيار بشر قرار داده شده، و بايد از هر كدام دقيقا قدر- دانى كنند و شكر آن را بجاى آورند، و در موارد خود صرف كنند.

[1] مجمع البيان جلد 10 صفحه 535.