90) و همچنين ذيل آيه 105 كهف (جلد 12 صفحه 567) و ذيل آيه 102 سوره مؤمنون (جلد 14 صفحه 328) ذكر كرده‌ايم.

تعبير به" عِيشَةٍ راضِيَةٍ" (زندگى خشنود) تعبير بسيار جالب و رسايى است از زندگى پر نعمت و سراسر آرامش بهشتيان در قيامت، اين زندگى آن قدر رضايتبخش است كه گويى خودش" راضى" است يعنى بجاى اينكه" مرضية" گفته شود براى تاكيد هر چه بيشتر بجاى اسم مفعول،" اسم فاعل" به كار رفته است‌ [1] و اين امتياز بزرگ مخصوص زندگى آخرت است، چرا كه زندگى دنيا هر قدر مرفه و پر نعمت و توأم با امن و امان و رضايت و خشنودى باشد باز از عوامل ناخشنودى خالى نيست، تنها زندگى آخرت است كه سراسر رضايت و خشنودى و آرامش و امنيت و مايه جمعيت خاطر مى‌باشد.

تعبير به" ام" در جمله" فَأُمُّهُ هاوِيَةٌ" به خاطر اين است كه" ام" به معنى" مادر" است، و مى‌دانيم مادر پناهگاهى است براى فرزندان كه در مشكلات به او پناه مى‌برند، و نزد او مى‌مانند، و در اينجا اشاره به اين است كه اين گنهكاران خفيف الميزان محلى براى پناه گرفتن جز دوزخ نمى‌يابند، واى به حال كسى كه پناهگاهش" جهنم" باشد! بعضى نيز گفته‌اند معنى" ام" در اينجا" مغز" است، زيرا عرب به مغز سر" ام الرأس" مى‌گويد، بنا بر اين معنى آيه چنين مى‌شود كه آنها را با سر در جهنم مى‌افكنند، ولى اين احتمال بعيد به نظر مى‌رسد زيرا در اين صورت آيه‌

[1] بعضى نيز" راضية" را به معنى (ذات رضا) دانسته‌اند، يا اينكه چيزى در تقدير مى‌گيرند، و مى‌گويند منظور رضايت صاحبان آنها است، ولى از ميان سه تفسير تفسيرى كه در بالا ذكر شد از همه مناسبتر است.