پيغمبر اكرم ص نسبت به انفاق اموال كم بى اعتنا بودند، و مى‌گفتند: اجر و پاداش بر چيزهايى داده مى‌شود كه ما آن را دوست داريم، و اشياء كوچك چيزى نيست كه مورد علاقه ما باشد، و همچنين نسبت به گناهان كوچك بى اعتنا بودند، آيات نازل شد و آنها را به خيرات كوچك ترغيب كرد، و از گناهان كوچك بر حذر داشت.

2- پاسخ به يك سؤال‌

در اينجا سؤالى مطرح است و آن اينكه مطابق اين آيات انسان همه اعمال خود را در قيامت اعم از نيك و بد كوچك و بزرگ مى‌بيند، اين معنى چگونه با آيات" احباط" و" تكفير" و" عفو" و" توبه" سازگار است؟ زيرا آيات" احباط" مى‌گويد: بعضى از اعمال مانند" كفر" تمام" حسنات" انسان را از بين مى‌برد لَئِنْ أَشْرَكْتَ لَيَحْبَطَنَّ عَمَلُكَ‌ (زمر- 65) و طبق آيات" تكفير" گاهى" حسنات"" سيئات" را از بين مى‌برد إِنَّ الْحَسَناتِ يُذْهِبْنَ السَّيِّئاتِ‌ (هود- 114).

و آيات" عفو" و" توبه" مى‌گويد: در سايه عفو الهى يا توبه كردن، گناهان محو مى‌شوند، اين مفاهيم چگونه با مساله مشاهده تمام اعمال نيك و بد تطبيق مى‌كند؟

در پاسخ اين سؤال بايد به يك نكته توجه كرد و آن اينكه: دو اصلى كه در آيات فوق آمده است كه مى‌گويد انسان هر ذره‌اى از كار نيك و بد را مى‌بيند به صورت يك قانون كلى است، و مى‌دانيم هر قانون ممكن است استثناهايى داشته باشد، آيات" عفو" و" توبه" و" احباط" و" تكفير" در حقيقت به منزله استثناء است در اين قانون كلى.

پاسخ ديگر اينكه: در مورد" احباط" و" تكفير" در حقيقت موازنه و كسر