تفسير اول مناسبتر به نظر مى‌رسد هر چند جمع ميان اين تفاسير نيز بعيد نيست.

گر چه بعضى" انسان" را در اينجا به خصوص انسانهاى كافر تفسير كرده‌اند كه در مساله معاد و رستاخيز شك و ترديد داشته‌اند، ولى ظاهر اين است كه انسان در اينجا معنى گسترده‌اى دارد كه همگان را شامل مى‌شود، زيرا تعجب از اوضاع و احوال زمين در آن روز مخصوص به كافران نيست.

آيا اين تعجب، و سؤال ناشى از آن، مربوط به" نفخه اولى" است يا" دوم"؟.

ظاهر اين است كه همان نفخه اولى است كه نفخه پايان جهان است، زيرا زلزله عظيم در پايان جهان رخ مى‌دهد.

اين احتمال نيز داده شده است كه منظور نفخه رستاخيز و زنده شدن مردگان، و بيرون ريختن آنها از درون زمين مى‌باشد، زيرا آيات بعد نيز همه مربوط به نفخه دوم است.

ولى از آنجا كه در آيات قرآن كرارا حوادث اين دو نفخه با هم ذكر شده، تفسير اول با توجه به بيان زلزله وحشتناك پايان جهان مناسبتر به نظر مى‌رسد، و در اين صورت منظور از" اثقال" زمين معادن و گنجها و مواد مذاب درون آن است.