و تواريخ وجود دارد، تا آنجا كه" بهشت شداد" و باغهاى" ارم" به صورت ضرب المثل درآمده، ولى اين داستانها به" اساطير" شبيه‌تر است، اساطيرى كه ريشه‌اى از واقعيت دارد، اما پيرامون آن شاخ و برگهاى زيادى درست كرده‌اند.

قوم" ثمود" از قديمى‌ترين اقوامند و پيامبرشان" صالح" ع بود، و در سرزمينى بنام" وادى القرى" ميان" مدينه" و" شام" زندگى داشتند، تمدنى پيشرفته و زندگانى مرفه، و صاحب ساختمانهاى عظيم و پيشرفته بودند.

بعضى گفته‌اند: ثمود نام پدر قبيله بود كه به آن نام ناميده شده‌اند [1]" جابوا" در اصل از" جوبة" (بر وزن توبه) به معنى زمين پست گرفته شده، سپس به معنى قطع و بريدن هر قطعه زمينى آمده است، و پاسخ كلام را از اين رو" جواب" ناميده‌اند كه گويى هوا را قطع مى‌كند و از دهان گوينده به گوش شنونده مى‌رسد (يا به اين جهت كه سؤال را قطع كرده و به آن پايان مى‌دهد).

به هر حال منظور در اينجا بريدن قطعات كوه‌ها، و ايجاد خانه‌هاى مطمئن است، همانگونه كه در آيه 82 سوره" حجر" در باره همين قوم ثمود

[1]" ثمود" از نظر ريشه لغت از ماده" ثمد" (بر وزن نمد) به معنى آب كمى است كه ماده نداشته باشد و مثمود (به كسى مى‌گويند كه از او زياد مطالبه اموال كنند به اندازه‌اى كه اموالش نقصان پذيرد، بعضى نيز اين كلمه را عجمى مى‌دانند (مفردات راغب).