داشتند، و قرآن از آنها تعبير به" عاداً الْأُولى‌" كرده است (نجم- 50).

آنها احتمالا قبل از تاريخ زندگى مى‌كرده‌اند.

قبيله دوم كه در دوران تاريخ بشر، و احتمالا حدود هفتصد سال قبل از ميلاد مسيح ع وجود داشتند، و به نام" عاد" مشهورند در سرزمين" احقاف" يا" يمن" زندگى مى‌كردند.

قامتهايى بلند و اندامى نيرومند داشتند، و به همين دليل جنگجويانى زبده محسوب مى‌شدند.

به علاوه از نظر تمدن ظاهرى نيز پيشرفته بودند، شهرهايى آباد و زمينهاى خرم و سرسبز، و كاخهاى عظيم و باغهاى پر طراوت داشتند.

بعضى مى‌گويند" عاد" نام جد اين قبيله است، و قبيله را معمولا بنام جد آن قبيله مى‌خواندند.

در اينكه" ارم" نام" شخص" يا" قبيله" است، يا محل و شهرى است؟

در ميان مفسران گفتگو است.

" زمخشرى" در" كشاف" از بعضى نقل مى‌كند كه" عاد" فرزند" عوص" و او فرزند" ارم" و او فرزند" سام" فرزند" نوح" است، و از آنجا كه نام جد قبيله بر آن قبيله اطلاق مى‌شده به قبيله عاد نيز" ارم" مى‌گفتند.

بعضى نيز معتقدند كه" ارم" همان" عاد اولى" است، و عاد قبيله دوم است در حالى كه بعضى ديگر معتقدند" ارم" نام شهر و سرزمين آنها است‌ [1] ولى مناسب با آيه بعد اين است كه" ارم" نام شهر بى‌نظير آنها باشد.

[1]" تفسير كشاف" جلد 4 صفحه 747 همين مضمون را" قرطبى" نيز در تفسيرش آورده همچنين در تفاسير ديگرى.