انسان را متوجه خالق بزرگى مى‌كند كه آفريننده چنين موجودى است، آرى قرآن مى‌گويد آيا اين گمشدگان وادى غفلت، به اسرار شگفت‌انگيز اين موجود انديشه نمى‌كنند، تا راهى به حق يافته و از بيراهه بازگردند.

ناگفته پيدا است منظور از" نظر" در جمله" أَ فَلا يَنْظُرُونَ‌" نگاه كردن عادى نيست، بلكه نگاهى است توأم با تفكر و انديشه و دقت.

آسمان با آن عظمتش، و با آن همه شگفتيهايش، ستاره‌ها و كهكشانها و آن همه جمال و زيبايى و شكوه كه آدمى را غرق در حيرت مى‌كند، و خود را در مقابل آفريننده اين جهان عظيم و مملو از نظم و حساب كوچك و ناچيز، بلكه همچون" صفر" در مقابل" بى‌نهايت" مى‌بيند.

چگونه اين كرات عظيم هر يك در مدار خود ميخكوب شده‌اند؟ و بدون ستونى در جاى خود قرار گرفته‌اند؟ ميليونها سال بر كرات منظومه شمسى مى‌گذرد و محورهاى اصلى حركت اين كرات تغيير نمى‌يابد.

آفرينش آسمان گرچه هميشه عجيب بوده، ولى در پرتو اكتشافات علمى امروز شگفتيهايش به مراتب بيشتر و عظمتش جلوه‌گرتر شده است.

آيا نبايد در باره خالق و مدبر اين جهان بزرگ انديشيد و به اهداف بزرگ و والاى او نزديك شد؟!