" ارائك" جمع" اريكه" به معنى تختهاى زيباى سلطنتى است، و يا تختهاى پر زينتى كه در" حجله‌گاه" مى‌نهند، و در اينجا اشاره به تختهاى بسيار زيباى بهشتى است كه نيكان بر آن تكيه مى‌كنند.

بعضى معتقدند كه اصل اين كلمه فارسى است و از" ارگ" به معنى كاخ سلطنتى گرفته شده است (اين واژه به معنى قلعه‌اى كه درون شهر بوده باشد نيز آمده و از آنجا كه قلعه درون شهر غالبا مخصوص شاهان است به آن اطلاق شده).

بعضى ديگر" ارائك" را مفرد و از واژه فارسى" اراك" يا" أرائك" دانسته‌اند كه به معنى تخت پادشاهى است، سپس به معنى" پايتخت" و يا استانى كه پايتخت در آن است اطلاق شده، و" عراق" را معرب" اراك" مى‌دانند كه به معنى چنين استانى است و مى‌گويند لفظ" أرائك" به معنى بارگاه و تخت سلطنتى در" اوستا" نيز آمده است.

در حالى كه بعضى از علماى لغت عرب ريشه آن را عربى مى‌دانند، و معتقدند از واژه" اراك" كه نام درخت معروفى است و با آن تخت و سايبان درست مى‌كردند گرفته شده‌ [1] ولى آنچه از موارد استعمال اين كلمه در قرآن مجيد استفاده مى‌شود اين است كه به همان معنى تختهاى زيبا و مزين است كه صاحبان نعمت و قدرت از آن استفاده مى‌كنند.

در تعبير" ينظرون" (نگاه مى‌كنند) كه به صورت سربسته بيان شده نمى‌فرمايد به چه مى‌نگرند؟ تا مفهوم وسيع و گسترده‌اى داشته باشد، آرى آنها

[1] به لغتنامه" دهخدا"، كتاب" ديوان دين" و" مفردات راغب" و" برهان قاطع" مراجعه شود.