موجودات زنده‌اى كه روى آن زيست مى‌كنند، فعاليتهاى خسته كننده زندگى را به حكم اجبار تعطيل مى‌كند، و تاريكى را كه مايه سكون و آرامش و استراحت است بر همه چيز مسلط مى‌سازد، تا اندامهاى فرسوده مرمت گردد و روح خسته تجديد نشاط كند، چرا كه خواب آرام جز در تاريكى ميسر نيست.

از اين گذشته با فرو افتادن پرده شب، نور آفتاب بر چيده مى‌شود كه اگر به طور مداوم بتابد تمام گياهان و حيوانات را مى‌سوزاند، و زمين جاى زندگى نخواهد بود! به همين دليل قرآن مجيد كرارا روى اين مساله تكيه كرده، در يك جا مى‌فرمايد: قُلْ أَ رَأَيْتُمْ إِنْ جَعَلَ اللَّهُ عَلَيْكُمُ النَّهارَ سَرْمَداً إِلى‌ يَوْمِ الْقِيامَةِ مَنْ إِلهٌ غَيْرُ اللَّهِ يَأْتِيكُمْ بِلَيْلٍ تَسْكُنُونَ فِيهِ‌:" بگو به من خبر دهيد اگر خداوند" روز" را تا قيامت بر شما جاويدان كند، چه كسى غير از خدا است كه" شب" براى شما آورد تا در آن آرامش يابيد"؟! (قصص 72) و به دنبال آن مى‌فرمايد:

وَ مِنْ رَحْمَتِهِ جَعَلَ لَكُمُ اللَّيْلَ وَ النَّهارَ لِتَسْكُنُوا فِيهِ وَ لِتَبْتَغُوا مِنْ فَضْلِهِ‌:

" از رحمت او است كه براى شما شب و روز قرار داد تا هم در آن آرامش يابيد، و هم براى بهره‌گيرى از فضل خدا تلاش كنيد" (قصص 73).

قابل توجه اينكه در قرآن مجيد به بسيارى از موضوعات مهم يك بار قسم ياد شده، در حالى كه به" شب" هفت بار سوگند ياد شده است! و مى‌دانيم سوگند به امور مهم ياد مى‌شود، و اين خود نشانه اهميت پرده ظلمت شب است.

آنها كه" شب" را با نور مصنوعى روشن مى‌سازند، و تمام شب را بيدارند و بجاى آن روز را مى‌خوابند، افرادى رنجور و ناسالم و فاقد نشاط مى‌باشند.

در روستاها كه به عكس شهرها شب را زود مى‌خوابند، و صبح زود برمى‌خيزند مردمى سالمتر زندگى مى‌كنند.

شب منافع جنبى نيز دارد چرا كه سحرگاهانش بهترين وقت براى راز