نام کتاب : تفسير نمونه ط-دار الكتب الاسلاميه نویسنده : مكارم شيرازى، ناصر جلد : 26 صفحه : 21
گرچه آيه فوق
ناظر به خواب به عنوان يك نعمت الهى است، ولى از آنجا كه" خواب" شباهتى
به" مرگ" و" بيدارى" شباهتى به" رستاخيز" دارد،
مىتواند اشارهاى به اين مطلب نيز باشد.
***
سپس در
رابطه با مساله" خواب" سخن از موهبت" شب" به ميان آورده،
مىفرمايد:" ما شب را پوششى قرار داديم" (وَ
جَعَلْنَا اللَّيْلَ لِباساً).
***
و
بلافاصله مىافزايد:" و روز را وسيلهاى براى زندگى قرار داديم" (وَ
جَعَلْنَا النَّهارَ مَعاشاً) [1]
به عكس آنچه" ثنويين" (دو گانه پرستان) بر اثر بىاطلاعى از اسرار
آفرينش مىپنداشتند كه نور و روشنايى روز نعمت است، و ظلمت و تاريكى شب شر و عذاب،
و براى هر كدام خالقى قائل بودند، يكى را از" يزدان" و ديگرى را
از" اهريمن" مىدانستند، با كمى دقت روشن مىشود كه هر يك در جاى خود
نعمتى است بزرگ و سرچشمه نعمتهايى ديگر.
مطابق آيات
فوق پرده شب لباس و پوششى است بر اندام زمين، و تمام
[1]" معاش" ممكن است اسم زمان يا اسم
مكان به معنى زمان و مكان زندگى باشد و نيز ممكن است مصدر ميمى باشد و در اين صورت
محذوفى دارد و در تقدير سببا لمعاشكم بوده است ضمنا معاش از ماده عيش به معنى
زندگى است و تفاوتش با حيات اين است كه حيات بر خداوند و فرشتگان نيز اطلاق مىشود
اما عيش مخصوص زندگى انسان و حيوان است.
نام کتاب : تفسير نمونه ط-دار الكتب الاسلاميه نویسنده : مكارم شيرازى، ناصر جلد : 26 صفحه : 21