نام کتاب : تفسير نمونه ط-دار الكتب الاسلاميه نویسنده : مكارم شيرازى، ناصر جلد : 26 صفحه : 193
زندگى و حيات
است به جهانيان نشان دهد.
***
در آيه
بعد به چيزى كه تمام اين سوگندها به خاطر آن ياد شده پرداخته مىفرمايد:"
يقينا اين قرآن كلام فرستاده بزرگوارى است (جبرئيل امين) كه از سوى خداوند براى
پيامبرش آورده" (إِنَّهُ لَقَوْلُ رَسُولٍ
كَرِيمٍ).
و اين پاسخى
است به آنها كه پيامبر ص را متهم مىكردند كه قرآن را خود ساخته و پرداخته، و به
خدا نسبت داده است.
در اين آيه و
آيات بعد پنج وصف براى" جبرئيل" پيك وحى خدا بيان شده، كه در حقيقت
اوصافى است كه براى هر فرستاده جامع الشرائط لازم است.
نخست توصيف
او به" كريم" بودن كه اشاره به ارزش وجودى او است، آرى او نزد خداوند
بزرگ وجودى است با ارزش و با اهميت.
***
سپس به
اوصاف ديگر او پرداخته، مىافزايد:" او صاحب قدرت است، و نزد خداوند صاحب عرش
مقامى والا دارد" (ذِي قُوَّةٍ عِنْدَ ذِي الْعَرْشِ
مَكِينٍ) [1]" ذى العرش" اشاره به ذات پاك خداوند است،
گرچه او صاحب تمام عالم هستى است ولى از آنجا كه عرش خواه به معنى عالم ما وراء
طبيعت باشد، و يا مقام علم مكنون خداوند، اهميت بيشترى دارد، او را به صاحب عرش
بودن
[1] مكين از ماده" مكانت" به
معنى" مقام و منزلت" است، و به طورى كه از كلمات راغب در مفردات و بعضى
ديگر از مفسران استفاده مىشود اين ماده در اصل" اسم مكان" از
ماده" كون" است، سپس بر اثر كثرت استعمال آن را به منزله ماده فعل قرار
داده و" تمسكن" از آن مشتق شده است مانند" تمسكن" كه از
ماده" سكون" است.
نام کتاب : تفسير نمونه ط-دار الكتب الاسلاميه نویسنده : مكارم شيرازى، ناصر جلد : 26 صفحه : 193