توصيف مى‌كند.

تعبير به" ذى قوة" (صاحب قدرت) درباره جبرئيل به خاطر آن است كه براى دريافت چنين پيام بزرگ و ابلاغ دقيق آن قدرت و نيروى عظيمى لازم است، و اصولا هر رسول و فرستاده‌اى بايد در حدود رسالت خود صاحب قدرت باشد، مخصوصا بايد از هر گونه فراموشكارى در زمينه پيامى كه مسئول ابلاغ آن است بر كنار باشد.

" مكين" به معنى كسى است كه صاحب منزلت و" مكانت" است، اساسا بايد رسول شخص بزرگ و فرد بر جسته‌اى باشد كه بتواند نمايندگى و رسالت او را به عهده گيرد، و كاملا مقرب و نزديك به او باشد، و مسلما تعبير به" عند" (نزد) به معنى حضور مكانى نيست، چرا كه خداوند مكان ندارد بلكه حضور مقامى و قرب معنوى است.

تعبير به" ثم" كه براى اشاره به بعيد به كار مى‌رود ناظر به اين حقيقت است كه پيك وحى خدا در عالم فرشتگان نافذ الكلمه و مورد اطاعت است، و از همه اينها گذشته در ابلاغ رسالت خويش نهايت امانت را دارد.

از روايات استفاده مى‌شود كه گاه جبرئيل امين براى ابلاغ آيات قرآن از سوى گروه عظيمى از فرشتگان همراهى مى‌شد و مسلما در ميان آنها مطاع بود و يك رسول بايد در ميان همراهانش مطاع باشد.

در حديثى آمده است به هنگام نزول اين آيات پيغمبر اكرم ص به جبرئيل فرمود:

ما احسن ما اثنى عليك ربك!: ذى قوة عند ذى العرش‌