و اگر اين تعبير قرآن در گذشته براى مفسران عجيب بود امروز براى ما جاى تعجب نيست، زيرا مى‌دانيم آب از دو ماده" اكسيژن" و" هيدروژن" تركيب يافته كه هر دو سخت قابل اشتعال است، بعيد نيست كه در آستانه قيامت آب درياها چنان تحت فشار قرار گيرد كه تجزيه شوند و تبديل به يكپارچه آتش گردند.

بعضى اين واژه را به معنى" پر شدن" تفسير كرده‌اند، همان گونه كه به تنور پر از آتش" مسجر" گفته مى‌شود، ممكن است زلزله‌هاى آستانه قيامت و متلاشى شدن كوه‌ها سبب پر شدن درياها گردد، و يا سنگهاى آسمانى در آنها فرو ريزد و پر شود و آبهاى متلاطم آن بر صفحه خشكيها جارى گردد و همه چيز را غرق كند.

صالحان با صالحان، و بدكاران با بدكاران، اصحاب اليمين با اصحاب اليمين، و اصحاب الشمال با اصحاب الشمال، بر خلاف اين دنيا كه همه با هم آميخته‌اند، گاه همسايه مؤمن، مشرك است، و گاه همسر صالح، ناصالح ولى در قيامت كه يوم الفصل و روز جداييها است اين صفوف كاملا از هم جدا مى‌شوند.

در تفسير اين آيه احتمالات ديگرى نيز ذكر شده است از جمله اينكه:

ارواح به بدنها بازمى‌گردند، يا نفوس بهشتى با حوريان تزويج و نفوس جهنمى با شياطين قرين مى‌شوند، يا اينكه هر انسانى با دوست و رفيقش قرين مى‌گردد، بعد از آنكه مرگ ميان آنها جدايى افكند، و يا هر انسانى با اعمالش قرين مى‌شود.