او نياز به غذاى مادى دارد، روح او نيز محتاج به غذاى روحانى است.

و جايى كه انسان بايد در غذاى جسمانيش دقيق شود، و سرچشمه آن را كه باران حياتبخش است طبق آيات بعد بشناسد بايد در غذاى روحانى خود نيز دقت بخرج دهد كه از طريق باران وحى بر سر زمين قلب پاك پيامبر ص نازل مى‌گردد، و از آنجا در سينه‌هاى معصومين ع ذخيره مى‌شود و همچون چشمه‌هاى جوشانى در صفحه قلوب جارى مى‌گردد، و انواع ميوه‌هاى لذتبخش ايمان و تقوا و فضائل اخلاقى را پرورش مى‌دهد.

آرى انسان بايد درست بنگرد كه سرچشمه اصلى علم و دانش او كه غذاى روحانى او است كجا است مبادا از سرچشمه آلوده‌اى تغذيه شود و روح و جان او را بيمار كند يا به هلاكت افكند.

و نيز از طريق قياس اولويت مى‌توان مساله" حلال و حرام" و مشروع و نامشروع را به وسيله" دلالت التزامى" از آيه استفاده كرد.

اين احتمال نيز وجود دارد كه هم" طعام" در آيه شريفه معنى وسيع و گسترده دارد، و هم" نگاه كردن" و بنا بر اين تفسيرهاى سه گانه فوق در آن جمع مى‌گردد.

در اينكه منظور از" انسان" در اينجا چه كسى است؟ ناگفته پيدا است كه همه انسانها را شامل مى‌شود، اعم از مؤمن و كافر، همه بايد به اين مواد غذايى و شگفتيها و اسرار نهفته در آنها بنگرند، تا افراد بى‌ايمان راه حق را پيدا كنند و افراد مؤمن بر ايمانشان افزوده شود.

و به راستى هر يك از مواد غذايى: ميوه‌ها، دانه‌هاى غذايى سبزيها، براى خود دنياى شگفت‌انگيزى دارد كه مدتها مى‌توان روى آن مطالعه كرد، و درسهايى از آن آموخت كه در تمام عمر به ما روشنايى و بينش مى‌دهد.