نام کتاب : تفسير نمونه ط-دار الكتب الاسلاميه نویسنده : مكارم شيرازى، ناصر جلد : 26 صفحه : 113
معاد رفته
مىفرمايد:
" از تو
درباره قيامت سؤال مىكنند كه در چه زمانى واقع خواهد شد" (يَسْئَلُونَكَ
عَنِ السَّاعَةِ أَيَّانَ مُرْساها) [1]
***
قرآن در پاسخ اين سؤال براى اينكه به آنها بفهماند كه هيچكس از لحظه وقوع قيامت با
خبر نبوده و نخواهد بود، روى سخن را به پيامبر ص كرده، مىگويد:" تو را با
يادآورى اين سخن چه كار"؟! (فِيمَ أَنْتَ مِنْ ذِكْراها)
يعنى تاريخ وقوع قيامت حتى از تو پنهان است، تا چه رسد به ديگران، اين از آن علم
غيبى است كه از مختصات ذات پروردگار مىباشد، واحدى را به آن راهى نيست!.
بارها
گفتهايم از مطالبى كه بر همگان مكتوم است زمان قيام قيامت است، چرا كه اثر تربيتى
آن بدون كتمان ممكن نيست، زيرا اگر آشكار شود و زمانش دور باشد غفلت، همگان را فرا
مىگيرد، و اگر نزديك باشد پرهيز از بديها به شكل اضطرار، و دور از آزادى و
اختيار، درمىآيد، و اين هر دو فاقد ارزش تربيتى است.
احتمالات
ديگرى در تفسير اين آيه نيز دادهاند از جمله اينكه: تو مبعوث براى بيان زمان قيام
قيامت نشدهاى، تو تنها مبعوث شدهاى كه اصل وجود آن را اطلاع دهى، نه لحظه وقوع
آن را.
[1]" مرسا" به معنى مصدرى، و هم اسم
زمان و مكان، و هم به معنى اسم مفعول آمده است، از ماده" ارساء" در
اينجا معنى مصدرى دارد، و به معنى وقوع و ثبوت و پا بر جا شدن است. اين تعبير در
مورد پهلو گرفتن كشتى، و همچنين حالت ثبات كوهها در روى زمين نيز آمده است،
مانند:" وَ قالَ ارْكَبُوا فِيها بِسْمِ اللَّهِ مَجْراها وَ مُرْساها"
(هود- 41)" وَ الْجِبالَ أَرْساها"
(نازعات- 32).
نام کتاب : تفسير نمونه ط-دار الكتب الاسلاميه نویسنده : مكارم شيرازى، ناصر جلد : 26 صفحه : 113