اين تفاوت تعبير در آيات ديگر قرآن نيز ديده مى‌شود.

شرح بيشترى در اين زمينه ذيل آيه 5 سوره يونس آورده‌ايم (جلد 8 صفحه 226).

اين تعبير در مورد انسان بسيار پر معنى است و نشان مى‌دهد كه كار خداوند در مساله هدايت فقط كار يك معلم و استاد نيست، بلكه همچون كار يك باغبان است كه بذرهاى گياهان را در محيط مساعد قرار مى‌دهد تا استعدادهاى نهفته آنها شكوفا گردد.

در مورد حضرت مريم نيز در آيه 37 آل عمران مى‌خوانيم: وَ أَنْبَتَها نَباتاً حسنا" خداوند به طرز شايسته‌اى گياه وجود مريم را آفريد و پرورش داد" اينها همه اشاره به همان نكته لطيف است.

[1] در اين آيه قاعدتا بايد" انباتا" گفته شود، ولى آيه تقديرى دارد و آن چنين است" أَنْبَتَكُمْ مِنَ الْأَرْضِ‌ فنبتم نباتا" (تفسير فخر رازى و ابو الفتوح رازى).