و توحيد و نبوت پيامبر اسلام ص است، ولى بعضى آن را اشاره به ترك انفاق و" صدقه" از ناحيه كافران دانسته‌اند، به قرينه ذكر آن در كنار نماز.

ولى آيه دوم به خوبى گواهى مى‌دهد كه نقطه مقابل اين تصديق، تكذيب است، بنا بر اين تفسير اول صحيحتر به نظر مى‌رسد.

او به گمان اينكه با بى‌اعتنايى و تكذيب پيامبر ص و آيات الهى، پيروزى مهمى به دست آورده، از باده غرور سرمست بود، و به سراغ خانواده خود مى‌آمد تا طبق معمول مسائل افتخار آميز را كه در خارج خانه رخ داده براى آنها بازگو كند، حتى راه رفتنش و حركت اعضاء پيكرش همگى بيانگر اين كبر و غرور بوده.

" يتمطى" از ماده" مطط" در اصل به معنى پشت است و" تمطى" به معنى كشيدن پشت از روى بى‌اعتنايى و غرور، و يا كسالت و بى‌حالى است، و در اينجا منظور همان معنى اول است.

بعضى نيز آن را از ماده" مط" (بر وزن خط) به معنى كشيدن پا يا ساير اعضاى بدن به هنگام اظهار بى‌اعتنايى يا كسالت مى‌دانند، ولى اشتقاق آن از" مطط" با ظاهر لفظ مناسبتر است‌ [1] به هر حال اين معنى شبيه چيزى است كه در آيه 31 سوره" مطففين"

[1] زيرا اگر از ماده" مطط" باشد تغييرى در ظاهر لفظ حاصل نشده، در حالى كه اگر از ماده" مط" باشد جمله" يتمطى" در اصل" يتمطط" بوده كه" طاء" آخر آن تبديل به" ياء" شده است.