" آنها در حقيقت از آخرت نمى‌ترسند" (بَلْ لا يَخافُونَ الْآخِرَةَ).

اگر آنها از عذاب آخرت بيم داشتند، اينهمه بهانه جويى نمى‌كردند، تكذيب رسول خدا ص نمى‌نمودند، آيات الهى را به باد سخريه نمى‌گرفتند، تعداد فرشتگان مامور عذاب را وسيله استهزاء قرار نمى‌دادند.

و از اينجا اثر ايمان به معاد در تقوا پرهيز از گناه و پاك شدن از انواع معاصى بزرگ روشن مى‌شود.

به حق بايد گفت كه ايمان به جهان رستاخيز و پاداش و كيفر قيامت شخصيت تازه‌اى به انسان مى‌بخشد، و مى‌تواند افراد بى‌بندوبار و متكبر و خودخواه و ظالم را به انسانى متعهد و متقى و متواضع و عدالت پيشه تبديل كند.

" مسلما قرآن تذكر و يادآورى است" (إِنَّهُ تَذْكِرَةٌ).

قرآن هم راه را نشان داده، و هم ديده بينا در اختيار گذارده، و هم نور آفتاب را،" تا آدمى نگاه كند پيش پاى خويش".

اين جمله داراى چند تفسير است، يكى همان كه در بالا گفتيم، يعنى انسان‌